ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ျခင္း

(၁)

အေရးတႀကီးလုပ္စရာကိစၥမ်ားရိွေနသျဖင့္ ACTA (Advance Certificate in Training and Assessment) သင္တန္းကို မၿပီးၿပီးေအာင္ ကတိုက္ကရိုက္တက္ေနရျခင္းက တစ္ေၾကာင္း၊ မတ္လ (၁) ရက္ေန႔တြင္ လူေရွ႔သူေရွ႔၌ ေျပာရမွာျဖစ္သည့္ျပင္ တက္လာမည့္ပရိသတ္က ေမးလာမည့္ေမးခြန္းမ်ားကို အထစ္အေင့ါမရိွ ျပန္လည္ေျဖၾကားႏိုင္ရန္ စာမ်ားဖတ္ေနရျခင္းတို႔ျဖင့္ ကြ်ႏ္ုပ္မွာ ယားေနသည္ကိုပင္ မကုတ္အားေသးပဲ မတ္လ (၃) ရက္ေန႔ေနာက္ပိုင္းမွ အတိုးခ် ကုတ္ရန္ ထံုးတို႔ မွတ္ထားရေသာ ဟူ၏။

ဤတြင္မိတ္ေဆြမ်ားကို ေျပာစရာရိွလာပါသည္။

စာသင္ရန္ သို႔မဟုတ္ သင္တန္းပို႔ခ်ရန္ ၀ါသနာပါသူမိတ္ေဆြမ်ားအား စင္ကာပူတြင္သင္သည့္ ACTA သင္တန္းကို သြားေရာက္ေလ့လာသင္ယူၾကပါရန္ တိုက္တြန္းလိုပါသည္။ အားလံုး အသံုးခ်လို႔မရသည့္တိုင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို လက္ေတြ႔ အသံုးခ်၍ရပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ေလာေလာဆယ္လုပ္မည့္ ေဟာေျပာပဲြတြင္ အသံုးခ်မည္ျဖစ္ပါသည္။

သူမ်ားေတြေတာ့ မေျပာတတ္။ ကြ်န္ေတာ္သင္တန္းေတြတက္တာ သူမ်ားေတြထက္ ရည္ရြယ္ခ်က္တစ္ခုပိုပါသည္။ အျခားသူမ်ားတြင္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ ႏွစ္ခုရိွႏိုင္၏။

(၁) သင္တန္းမွပို႔ခ်သမွ်ကို ေလ့လာၿပီး လက္ေတြ႔နယ္ပယ္တြင္ အသံုးခ်ရန္

(၂) လက္မွတ္တစ္ခုရရန္

            ဤအထဲတြင္ပင္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဒုတိယရည္ရြယ္ခ်က္အတြက္သာ လာတက္ၾကတာ မ်ားပါသည္။ ထိုရည္ရြယ္ခ်က္ ႏွစ္ခုစလံုးအတြက္တက္သူမ်ားရိွေသာ္လည္း (ကြ်န္ေတာ္တက္ခဲ့ေသာ သင္တန္းအေတြ႔အႀကံဳမ်ားအရ) အေတာ့္ကိုနည္းပါသည္။ (ဥပမာ - ေလာေလာလတ္လတ္ မေန႔ကမွ ၿပီးခဲ့ေသာ CU3A သင္တန္းတြင္ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ တစ္စားပြဲတည္းထိုင္သူ ကူမားဆိုသည့္ ကုလား၀၀ႀကီးက ငါ့အတြက္ကေတာ့ လက္မွတ္တစ္ခုထက္ ဘာမွပိုမလိုဘူးကြ ဟု ဆို၏။ ေဒးဗစ္ဆိုေသာ ေနာက္တရုတ္တစ္ေယာက္ကမူ ငါ့ကို သူတို႔လႊတ္လိုက္လို႔သာလာရတာ ဟု ေျပာေလ၏။ အေျပာႏွင့္ အလုပ္လည္း ညီလွသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ ေရွ႔ဆံုးစားပဲြျဖစ္ေနေစကာမူ အာေပါက္ေအာင္ ေျပာေနသည့္ သင္တန္းဆရာကိုမွ အားမနာ၊ တစ္ခ်ိန္လံုး ဖံုးမက္ေဆ့ခ်္မ်ားပို႔ျခင္း၊ တက္ပလက္ကို ကစားေနျခင္းျဖင့္သာ အခ်ိန္ကုန္ေလ၏။)

            ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အထက္ပါရည္ရြယ္ခ်က္ ႏွစ္ခုအျပင္ ေနာက္တစ္ခ်က္ပိုပါသည္။ ၎မွာ ဤသင္တန္းမွ ေလ့လာရခဲ့သမွ်ကို စာျပန္ေရးျခင္းျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေဟာေျပာျပသျခင္းျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွ မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ားအား (လိုခ်င္သည္ျဖစ္ေစ၊ မလိုခ်င္သည္ျဖစ္ေစ) ျပန္လည္ေပးရန္ ျဖစ္၏။ (အနည္းဆံုးေတာ့ ခုလို ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ေလာက္ ေရးလို႔ရသေပါ့ဗ်ာ။)

ေနာင္တြင္ ဤ ACTA သင္တန္းမ်ားမွ ပို႔ခ်သည္မ်ားကို စာတစ္ေစာင္၊ ေပတစ္ဖဲြ႔၊ စာအုပ္တစ္အုပ္ ေရးဖဲြ႔ပါမည္။ ထိုစာသည္ သင္တန္းပို႔ခ်သူမ်ား (အထူးသျဖင့္ အသက္ႀကီးသူမ်ား၊ လုပ္ငန္းခြင္အတြင္းမွသူမ်ားကို သင္တန္းေပးေနရသူ (ဥပမာ - ေဖာင္ႀကီးဗဟိုလ္ျပည္သူ႔၀န္ထမ္းတကၠသိုလ္)) အတြက္ အသံုးတည့္ပါလိမ့္မည္။

            ထို႔ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္သင္တန္းတက္တိုင္း သင္တန္းဆရာႏွင့္အနီးဆံုးခံုတြင္ထိုင္ကာ ေျပာသမွ်ကုိ တစ္လံုးမွ မလြတ္ေစပဲ လိုက္မွတ္ျခင္း၊ လိုအပ္သည္တို႔ကို အသံဖမ္းျခင္း၊ ဓာတ္ပံုရိုက္ျခင္း၊ ေပးသမွ်စာရြက္စာတမ္းတို႔ကို မလြတ္တမ္း ရယူျခင္း စသည္တို႔ျဖင့္ လူမ်ား မ်က္စိေနာက္ေလာက္ေအာင္ အလြန္အလုပ္ရႈပ္လ်က္ရိွေနတတ္၏။ (ဤကားစကားခ်ပ္) 

(၂)

            ဦးလွထြန္းခိုင္၏ ေဖ့စ္ဘြတ္တြင္ေတြ႔ရေသာ “NLD ဟာ အာဏာရွင္လက္သစ္” ( Link: http://mgkyautkhae.blogspot.sg/2013/10/nld.html ) ကို ဖတ္ၿပီး မိတ္ေဆြမ်ား မွတ္ခ်က္ေပးသည္မ်ားကို ဖတ္ရင္း၊ ျပန္လည္ေျဖၾကားရင္းျဖင့္ အေတြးတစ္စ ေပၚလာသျဖင့္ ဤစာကို ေရးပါသည္။ သို႔ေသာ္ အသစ္အဆန္းမဟုတ္ပါ။ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႏွင့္ အလြန္နီးစပ္သူ ျမန္မာျပည္မွ အရာရိွႀကီးတစ္ေယာက္ စင္ကာပူကို လာစဥ္ကလည္း ကြ်န္ေတာ္ သူ႔ကိုေျပာခဲ့ဖူးပါသည္။

            အျခားမဟုတ္ပါ။ ေနရာတကာတြင္လိုသည့္ back up option အေၾကာင္း ျဖစ္ပါသည္။

            ယခုကြ်န္ေတာ္တုိ႔ႏိုင္ငံတြင္ အဓိကႀကံဳေတြ႔ေနရေသာ ျပႆနာမွာ အရည္အခ်င္းျပည့္၀ေသာ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္မ်ား ရရိွေရး ျဖစ္ပါသည္။ ေလာေလာဆယ္ျဖစ္ေနရေသာ ျပႆနာေပါင္းစံုမွာ စီမံခန္႔ခဲြမႈစနစ္ ခြ်တ္ယြင္း အားနည္းေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဆုိလွ်င္ မိတ္ေဆြတုိ႔ ျငင္းပါမည္လား။

            ယခင္အစိုးရ ဖြခဲ့ေသာ လက္ပံေတာင္းေတာင္၊ ေရႊဓာတ္ေငြ႔၊ ျမစ္ဆံု၊ ေျမသိမ္း စသည္တို႔ကိုဖယ္ထားလွ်က္ လတ္တေလာျဖစ္ရသည့္ ရခိုင္ကိစၥ၊ မိတီၳလာကိစၥ စသည္တုိ႔မွာ အကယ္၍သာ စနစ္တက်ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္း ကိုင္တြယ္ႏိုင္မည္ ဆိုလ်င္ သည္ေလာက္ႀကီးက်ယ္စရာ အေၾကာင္းမရိွပါ။ အျခားသူမ်ားေတာ့ မေျပာတတ္၊ သည္ကိစၥမ်ားကို စင္ကာပူမွ ၾကည့္ေနရင္း ကြ်န္ေတာ္ အသည္းယားလွပါသည္။ ဘာေၾကာင့္ဒီလိုျဖစ္ရသလဲဟူသည့္ ေမးခြန္းကို မေက်နပ္စြာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အထပ္ထပ္ ေမးျမန္းေနမိသည္။

            ယခုလူႀကီးမ်ားကိုေတာ့ ဘာမွလုပ္လို႔မရေတာ့။ ေျပာခ်င္ရာေျပာၾကပါေစဟု ခြင့္လႊတ္ထားလိုက္ၾကပါ။ အသက္ေတြႀကီးလွၿပီ။ ေနာက္ၿပီး သူတို႔ဆက္အုပ္ခ်ဳပ္ဘို႔ အခ်ိန္သိပ္က်န္ေတာ့တာ မဟုတ္။

            အေရးႀကီးသည္မွာ ထိုလူႀကီးမ်ားကို ဆက္ခံမည့္ ေနာက္မ်ိဳးဆက္မ်ား ျဖစ္၏။ ထုိလူႀကီးမ်ားဆင္းသြားသည့္အခါ ထိုလူႀကီးမ်ား၏ ေနရာကို ဆက္ခံမည့္သူမ်ားမွာ ေတာ္တည့္ထက္ျမက္သူမ်ား ျဖစ္ေနဘို႔ အေရးႀကီးပါသည္။ ထိုကဲ့သို႔ မဟုတ္ဘဲ သူမသာ၊ ကိုယ္အသုဘဆိုလွ်င္ျဖင့္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကို မည္ကဲ့သို႔အုပ္ခ်ဳပ္ၾကပါမည္နည္း။ ေရႊမန္းတင္ေမာင္လိုသာ ကြ်န္ေတာ္သည္ထိုနည္းလည္းေကာင္း၊ ထိုနည္းလည္းေကာင္း၊ ထိုနည္းလည္းေကာင္း ဆိုေနၾကလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး၏ ေရွ႔ေရးမွာ အဘယ္သုိ႔ရိွခ်ိမ့္မည္နည္း။

            အေရးႀကီးသူမ်ားသည္ လူတကာလုပ္ေသာအလုပ္မ်ားႏွင့္ အခ်ိန္မကုန္သင့္။ ကိုယ္ဘာလုပ္ရမည္ကို သိရပါမည္။ ဦးတည္ခ်က္ထားရပါမည္။ ထိုဦးတည္ခ်က္အတိုင္း ခိုင္ခိုင္ၿမဲၿမဲ ေလွ်ာက္လွမ္းရပါမည္။ သူမ်ားေျပာတာ နားမေယာင္ပါလင့္။ ကိုယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ကိုယ္ပိုင္ေနရပါမည္။ လူမ်ားဆိုတာ ပါးစပ္ထဲ၊ စိတ္ထဲထင္တာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာၾကတာ မ်ားသည္။ အမ်ားေယာင္လို႔ေယာင္၊ အေမာင္ေတာင္မွန္း ေျမာက္မွန္းမသိဆိုေနလွ်င္ျဖင့္ အဘယ္ကဲ့သို႔ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္ပါ မည္နည္း။

            ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္လုပ္မည့္သူမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ခန္႔မွန္းၾကည့္လို႔ရပါသည္။ ေတာသူေတာင္သားမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ပါမည္လား။ ေ၀းစြ၊ ထိုသူမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးမွာ မယ္သီလရွင္ႏွင့္ ဘီးကဲ့သို႔ ျဖစ္ေခ်သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔လိုလူမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ပါမည္လား။ ႏိုး။

            ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္လုပ္မည့္သူမ်ားမွာ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ နီးစပ္သူမ်ား၊ ပါတီတြင္း၀င္ထြက္ေနသူမ်ား (ဟုတ္ေပါင္) ပါတီ၀င္မ်ား၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းမွ ပုဂိၢဳလ္မ်ား၊ လႊတ္ေတာ္ျခံစည္းရိုးနား ကပ္ဖူးသူမ်ား စသူတို႔ မဟုတ္ပါေလာ။

            သို႔ဆိုလွ်င္ ထုိသူမ်ားကို ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံအား မည္ကဲ့သို႔အုပ္ခ်ဳပ္ရမည္ကို က်က်နန ေလ့က်င့္ေပးရန္ မသင့္ပါ သေလာ။ အမွန္ပင္ သင့္လွေပ၏။ ႏိုင္င့ံေခါင္းေဆာင္လုပ္မည့္သူက ႏိုင္ငံေရးသိပံၸစာအုပ္တစ္အုပ္မွ မဖတ္ဖူးဘူး ဆိုလွ်င္ျဖင့္၊ မာကီယာဘယ္လီဆိုတာ ဟင္းထဲထည့္ခ်က္ရတဲ့ ျငဳပ္ေကာင္းတစ္မ်ိဳးလားဟု ေမးလာခဲ့လွ်င္ျဖင့္ - ဟာာာာာာင္း . . . . ။

            သို႔ဆိုလွ်င္ မည္သည့္အခ်ိန္၌ ေလ့က်င့္ေပးရမည္နည္း။ ယေန႔ပင္ စတင္ေလ့က်င့္ေပးရမည္ ျဖစ္၏။ (ေနာက္ေတာင္ က်ေနၿပီ။ ဒါမ်ိဳးဆိုတာ ခုစလက္ေလာင္း၊ ခုေဖာင္၀ပ္ျဖဳတ္ (ဟုတ္ေပါင္) ခုေရတြင္းတူး၊ ခုေရၾကည္ေသာက္ လုပ္လို႔ရတာမ်ိဳး မဟုတ္။) ဒါျဖင့္ ေလ့က်င့္ေပးေနၾကပါၿပီလား။ ကြ်န္ေတာ္မသိပါ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ တစ္ေယာက္အျပစ္အနာအဆာ တစ္ေယာက္ထုတ္ေဖာ္ၿပီး ငယ္က်ိဳးငယ္နာေတြကို အတင္းတုပ္၊ လက္ညိႈးထိုးေနၾကတာသာ ေတြ႔ေနရပါသည္။ (တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ႀကိတ္ၿပီးသင္တန္းေပးေနလွ်င္ေတာ့ မေျပာတတ္ပါ။)

            အေမရိကန္ေတြ အိုဘားမားကို အဘယ္ေၾကာင့္ မဲေပးၾကပါသနည္း။ အေမရိကန္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ခပ္ခ်ာခ်ာ လူမ်ိဳးမ်ားေတာ့ မဟုတ္တန္ရာ။ ဘယ္တံုးကမွ အစဥ္အလာမရိွေသာ လူမည္းကို အဘယ္ေၾကာင့္ ေရြးေကာက္ၾကပါသနည္း။ အလကား၊ နိဂရိုးေကာင္၊ မတန္မရာ၊ ငါတို႔လူျဖဴေတြကို ဆရာလာလုပ္လို႔ရမလားကြဟု အဘယ္သူ အတင္းတုပ္ပါသနည္း။ သူရံႈးသည့္အခါ ဂြ်န္မက္ကိန္းကေရာ၊ ဟင္ - အလကားေကာင္ေတြ။ ငါ့ေတာ့မဲမေပးဘဲ ငမဲေကာင္ကို မဲေပးရသလားဟု ေျပာသံ ၾကားခဲ့ရပါသလား။

            မိတ္ေဆြတို႔ အိုဘားမား၏ က်မ္းက်ိန္ပဲြကို ၾကည့္ဖူးၾကမွာပါ။ အဲသဟာ ဘာေၾကာင့္နည္း။

            မိတ္ေဆြတို႔ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၏ ပုဂံေစ်းကို ဖတ္ဖူးၾကမွာပါ။ သာမန္အညၾတသည္ပင္ နန္းတြင္းပညာရိွႀကီးမ်ားထက္ ပို ေတာ္ေနတတ္ေပေသးသည္ မဟုတ္ေလာ။

            ကြ်န္ေတာ္ႏုိင္ငံေရးသိပံၸပညာရွင္မဟုတ္ပါ။ ႏိုင္ငံေရးကြ်မ္းက်င္သူမဟုတ္ပါ။ ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္း စိတ္၀င္စားသည့္ သာမန္ျပည္သူတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္ ႏိုင္ငံေရးသိပံၸစာအုပ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ဖတ္ဖူးပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့္စာအုပ္စင္တြင္လည္း ရိွပါသည္။

            မိတ္ေဆြတို႔ကိုလည္း ႏိုင္ငံေရးသိပံၸစာအုပ္မ်ား ဖတ္ၾကည့္ၾကဖို႔ တိုက္တြန္းလိုပါသည္။ သူမ်ားေျပာတုိင္း ေယာင္ၿပီး ေခါင္းမၿငိမ့္မိေစရန္၊ အလံရႉးလုပ္သူက လက္ခုပ္တစ္ခ်က္စေပးလိုက္တိုင္း ၀ိုင္းၿပီးလက္ခုပ္မတီးမိၾကေစရန္ ျဖစ္ပါသည္။

(ယခင္ကာလမ်ားက ဖြလုိသူတစ္ဦးက ဒို႔အေရးဟု ေအာ္ေပးလိုက္ရာ ဟိုလူကလည္း ဒို႔အေရး၊ ဒီလူကလည္း ဒို႔အေရး ႏွင့္ လူလည္းမ်ားလာၿပီဆိုေရာ စၿပီးတိုင္ေပးခဲ့သူ ဒို႔အေရးသမားမွာ ေျခရာေဖ်ာက္သြားၿပီး ဘုမသိ၊ ဘမသိ။ သူမ်ား ဒို႔အေရးလို႔ ၀ိုင္းၿပီး လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းကာ ဒို႔အေရးမိသူမ်ား အေခ်ာင္အဖမ္းခံခဲ့ရသည့္ သာဓကမ်ား ရိွခဲ့ဖူးၿပီ။)  

            ကြ်န္ေတာ္ေတြးမိတာ ေျပာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ သေဘာတူရမည္ဟု မဆိုလုိပါ။ လြတ္လပ္စြာ သေဘာထားကဲြလဲြခြင့္မွာ လူတိုင္း၏ ေမြးရာပါ အခြင့္အေရးျဖစ္သည္။

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း

၂၇ - ၂ - ၂၀၁၄။ ည ၉း၂၇ နာရီ