အိပ္ျခင္းအႏုပညာ

(၁) အိပ္စက္အနားယူျခင္း

Early to bed, Early to rise

Make a man healthy, wealthy and wise.

ေစာေစာအိပ္ထ၊ ျပဳက်င့္က

တြင္းပကိုယ္ခႏၶာ

ေရာဂါခပ္သိမ္း၊ ေရွာင္ခြာတိမ္း

ကင္းၿငိမ္းလြန္က်န္းမာ။

ကြ်ႏ္ုပ္တို႔သည္ ေန႔စဥ္အိပ္ၾက၏။ တစ္ေန႔တာ၏ သံုးပံုတစ္ပုံနီးပါးကို အိပ္စက္ျခင္းျဖင့္ ကုန္ဆံုးေစရသည္။ အိပ္စက္ျခင္းသည္ သတၱ၀ါတို႔အဖို႔ မျဖစ္မေနလိုအပ္ခ်က္တစ္ခုျဖစ္၏။ အိပ္စက္ျခင္းအားျဖင့္ ကုန္ဆံုးသြားေသာ အားအင္မ်ား ျပန္လည္ ျပည့္ၿဖိဳး လာသည္။ ေတာ္ရံုတန္ရံုေရာဂါမ်ား ေလွ်ာက် ေပ်ာက္ကင္းကုန္သည္။ စနစ္တက် အိပ္စက္အနားယူတတ္လွ်င္ က်န္းမာေရး အတြက္ မ်ားစြာ အေထာက္အကူျဖစ္ေစ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အိပ္စက္အနားယူျခင္းသည္ မရိွျဖစ္လုိအပ္သည္။ အထူးအားျဖင့္ လူတို႔အဖို႔ ေနေကာင္းက်န္းမာ၍ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ဘ၀တစ္ခုကို ပုိင္ဆိုင္ရန္ စနစ္တက် အိပ္စက္အနားယူရန္ အေရးတႀကီး လိုအပ္ေလသည္။

(၂) အဘယ္ေၾကာင့္ အိပ္ျခင္း လိုအပ္ပံု

ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ တစ္ေန႔တာအခ်ိန္ကုိ သံုးစဲြရန္ အကန္႔အသတ္မ်ားစြာ ရိွေလသည္။ ထိုအထဲမွ အိပ္စက္အနားယူျခင္းသည္ လည္း တစ္ခုအပါအ၀င္ ျဖစ္၏။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အလုပ္က (တနလၤာမွ ေသာၾကာထိ မနက္ ၈ နာရီမွ ညေန ၅ နာရီထိ၊ စေနေန႔ တြင္ မနက္ ၈ နာရီမွ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီထိ) တစ္ပတ္လွ်င္ ၅ ရက္ခဲြ လုပ္ရသည္။ မနက္ ၈ နာရီမွ အလုပ္စသည္ဆိုေသာ္ျငား လည္း Toolbox Meeting အတြက္ ၇ နာရီခဲြ အေရာက္သြားရေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မနက္ ၆ နာရီ ၁၅ မိနစ္တြင္ အိပ္ယာ ထရသည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ညေန ၆ နာရီေက်ာ္။

ေနာက္ၿပီး တနဂၤေႏြေန႔တိုင္းလိုလို BCSS သင္တန္းရိွ၏။ တခါတရံ စေနေန႔မ်ားတြင္လည္း CSOC သင္တန္း ရိွတတ္ေသး သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ နားရက္ဆိုတာ ရွာမွရွားထဲက ျဖစ္ေလရာ စာေရးစာဖတ္ခ်ိန္မ်ားကို ညဘက္မ်ားမွသာ လုပ္ရ၏။ ဒါေတာင္ တခါတေလ ညဘက္ CSOC သင္တန္းရိွလွ်င္ ည ဆယ္နာရီေလာက္မွ ျပန္ေရာက္သည္။ သားအတြက္ စာျပရသည့္ညမ်ားဆို ကိုယ္ပိုင္ခ်ိန္ဆိုတာ တစ္နာရီေလာက္သာ က်န္ေတာ့သည္။

သည္ေတာ့ အိပ္ရန္အေရးႀကီးမွန္းသိသည့္တိုင္ စာေရးစာဖတ္ကလည္း လုပ္ခ်င္ေသးေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အိပ္ခ်ိန္မွာ နည္းလွ သည္။ တခါတေလ ည (၁) နာရီေလာက္မွအိပ္ၿပီး မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ သန္းေခါင္၊ ၁၂ နာရီခဲြေလာက္မွ အိပ္တာ မ်ားပါသည္။ သည့္အတြက္ တစ္ညလွ်င္ အိပ္ခ်ိန္ ၅ နာရီခဲြ၊ ၆ နာရီထက္မပို။

ေဆးပညာအရ လူတစ္ေယာက္သည္ ေအာက္ပါနာရီမ်ားအတိုင္း အိပ္ရန္လိုအပ္သည္ဟု ဆို၏။

ေမြးၿပီး ၃ လသားအရြယ္ထိ              - ၁၈ နာရီမွ ၁၉ နာရီ

၄ လ မွ ၁၁ လသားအရြယ္ထိ           - ၁၂ နာရီမွ ၁၅ နာရီ

၁ ႏွစ္မွ ၂ ႏွစ္သားအရြယ္ထိ             - ၁၁ နာရီမွ ၁၄ နာရီ

၃ ႏွစ္မွ ၅ ႏွစ္ အရြယ္ထိ                  - ၁၀ နာရီမွ ၁၃ နာရီ

၆ ႏွစ္မွ ၁၃ ႏွစ္ အရြယ္ထိ                - ၉ နာရီမွ ၁၁ နာရီ

၁၄ ႏွစ္မွ ၁၇ ႏွစ္ အရြယ္ထိ - ၈ နာရီမွ ၁၀ နာရီ

၁၈ ႏွစ္မွ ၂၅ ႏွစ္ အရြယ္ထိ - ၇ နာရီမွ ၉ နာရီ

၂၆ ႏွစ္မွ ၆၄ ႏွစ္ အရြယ္ထိ - ၇ နာရီမွ ၉ နာရီ

၆၅ ႏွစ္ႏွင့္ အထက္                        - ၇ နာရီမွ ၈ နာရီ

ဤသည္ကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ သာမန္လူတစ္ေယာက္အေနႏွင့္ တစ္ေန႔လွ်င္ အနည္းဆံုး ၇ နာရီခန္႔အိပ္ရန္ လိုေလသည္။

သာမန္အားျဖင့္ၾကည့္လွ်င္ အိပ္သည့္အခါ လူသည္ ကိုယ္ကိုေရာ စိတ္ကိုပါ အားလံုးပိတ္လုိက္ၿပီး ဘာမွ မလုပ္ေတာ့ပဲ သက္ေတာင့္သက္သာ အနားယူ အပန္းေျဖသည္ဟု ထင္စရာရိွေလသည္။ သို႔ေသာ္ ဤသည္မွာ တစ္၀က္သာမွန္သည္။

အိပ္ေနသည့္အခါ လူ၏ ခႏၶာကိုယ္ အတၱေဘာႀကီးသည္ ဘာမွမလႈပ္ရွားေတာ့ပဲ ၾကြက္သားအားလံုး ေျဖေလွ်ာ့ခါ အနားယူ၏။ သုိ႔ေသာ္ ခႏၶာကုိယ္တြင္း စနစ္မွာမူ အနားမေန။ ႏိုးေနစဥ္က ဘာမွမလုပ္ခဲ့ရေသာ အလုပ္မ်ားကို အိပ္ေနစဥ္ လုပ္ေလသည္။ ထိုအလုပ္မ်ားသည္ လူ႔ခႏၶာကိုယ္အတြက္ အလြန္အေရးႀကီးေလ၏။ ခႏၶာကိုယ္ကို ျပန္လည္တည္ေဆာက္ျခင္း၊ အင္အားျဖည့္ ျခင္း စသည္တို႔ျဖစ္၏။ သို႔တုိင္ အိပ္ျခင္းသည္ ခႏၶာကိုယ္က်န္းမာေရးအတြက္ အဘယ္ေၾကာင့္ အေရးႀကီးသည္၊ အိပ္ေပ်ာ္ ေနစဥ္ ခႏၶာကိုယ္က ဘာေတြလုပ္ေဆာင္သည္ စသည္မ်ားကိုမူ သိပၸံပညာရွင္မ်ားသည္ တိတိက်က် ရွင္းမျပႏိုင္ေသးေခ်။

ႏိုးေနစဥ္က မွတ္သားထားသည့္ အခ်က္အလက္မ်ားသည္ ယာယီမွတ္ဉာဏ္ထဲ၌သာ သိုမွီးထားျခင္း ျဖစ္၏။ အိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္ ထို ယာယီမွတ္ဉာဏ္မ်ားကို ပုိမိုၾကာရွည္မွတ္သားႏိုင္သည့္ ေရရွည္မွတ္ဉာဏ္အတြင္း ေျပာင္းထည့္ေပးသည္။ အိပ္ေနစဥ္ ၾကြက္သားမ်ားကို ႀကီးထြားေစ၊ ႏုပ်ိဳေစသည္။ ေဟာ္မုန္းဓာတ္မ်ားကို သမမွ်တေစသည္။ ပ်က္စီးေနသည့္ တစ္သွ်ဳးမ်ားကို ျပဳျပင္ေပးသည္။

အိပ္စက္ျခင္းကို အေၾကြးထားလို႔မရ။ ညေပါင္းမ်ားစြာ မအိပ္ပဲစုေနၿပီး ၃ ရက္ေလာက္ ဆက္တိုက္အိပ္လိုက္မကြ ဟု လုပ္ခ်င္လို႔မရ။ ပမာအားျဖင့္ ထမင္း ၅ ရက္ေလာက္ မစားဘဲေနၿပီး တစ္နပ္ထဲ စုစားလို႔ မရသကဲ့သို႔တည္း။

အေကာင္းဆံုး အိပ္နည္းမွာကား အသက္ႀကီးသည္ျဖစ္ေစ၊ ငယ္သည္ျဖစ္ေစ အခ်ိန္မွန္အိပ္ၿပီး အခ်ိန္မွန္ထရန္ ျဖစ္ေလသည္။ ဥပမာ ည ၁၁ နာရီ အိပ္ၿပီး မနက္ ၆ နာရီ ထသည္ဆိုပါစို႔။ ေန႔တိုင္း ည ၁၁ နာရီတြင္ ပံုမွန္အိပ္ၿပီး မနက္ ၆ နာရီတြင္ ပံုမွန္ ထျခင္းသည္ ခႏၶာကိုယ္၏ ေသြးသားမ်ားကို နရီစည္းခ်က္က်စြာ ပံုမွန္လည္ပတ္ေစသျဖင့္ က်န္းမာေရးအတြက္ ပိုၿပီး အေထာက္အကူျပဳေလသည္။  

(၃) ေန႔ခင္း တေရးအိပ္ျခင္း

သိပံၸပညာရွင္ဆိုသူမ်ားသည္လည္း စိတ္ခ်လက္ခ် ယံုရသူမ်ားမဟုတ္။ မၾကာေသးမီက ရွာေဖြေတြ႔ရိွခ်က္သည္ မ်ားမၾကာမီ မွားသြားတတ္သည္။ ေတာ္ၾကာ ေျမြကိုက္ဒဏ္ရာကို ဓားနဲ႔ခဲြရမယ္ ဆိုလိုဆို။ ေတာ္ၾကာ ဓားနဲ႔ခဲြတာ အေျခအေနကို ပိုဆိုးေစ တဲ့အတြက္ မခဲြရဘူး ေျပာလိုေျပာ။ ေတာ္ၾကာ ဗိုက္တာမင္စီကို တစ္ေန႔ ၅ ဂရမ္ေသာက္ေပးရင္ တစ္သက္ပတ္လံုး အေအးမမိ ႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာ။ ေနာက္ ေလးငါးေျခာက္ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဗိုက္တာမင္စီကို စဲြေသာက္ရင္ ေက်ာက္ကပ္ကို ဒုကၡေပးလိမ့္မယ္ ဆိုလိုဆို။ တတ္လဲတတ္ႏိုင္ပါေပ့ေမာင္မင္းႀကီးသားတို႔။

ခုလည္း အရင္တံုးက ေန႔ခင္းတေရးအိပ္ျခင္းသည္ က်န္းမာေရးအတြက္ အလြန္ေကာင္းလွခ်ည့္ဆိုရာကေန ေဟာ ခုတေလာ က်ျပန္ေတာ့ မေကာင္းျပန္ဘူး ျဖစ္ျပန္ေရာခင္ဗ်ာ။ သို႔ေသာ္ ေန႔လည္ေန႔ခင္း တေရးအိပ္ျခင္းသည္ လူကို ပုိမိုလန္းဆန္းေစ သည္။ အလုပ္ပိုတြင္က်ယ္သည္။ အင္အားျပန္လည္ ျပည့္တင္းသည္ဟု အမ်ားစုက ယူဆပါသည္။ ထုိအထဲတြင္ နာမည္ေက်ာ္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားျဖစ္သည့္ ၀င္စတန္ခ်ာခ်ီ၊ ဂြ်န္အက္ဖ္ကေနဒီ၊ ေရာ္နယ္ေရဂင္၊ နပိုလီယံ၊ အဲလဘတ္အိုင္းစတိုင္း၊ ေသာမတ္စ္ အယ္ဒီဆင္၊ ေဂ်ာ့ဂ်္ဒဗလ်ဴဘုရွ္ တို႔လည္း အပါအ၀င္ျဖစ္၏။ အေမရိကန္မွ ကုမၸဏီႀကီးမ်ားဆိုလွ်င္ ကုန္ထုတ္တိုးေစေရး အတြက္ ေန႔ခင္းတြင္ တေရးတေမာအိပ္ရေအာင္ လုပ္ေပးထားသည္ဟု ဖတ္ရပါသည္။

ေန႔လည္ တေရးအိပ္ျခင္းကို သံုးမ်ိဳးခဲြႏိုင္သည္ဆုိ၏။

၁။ အစီအစဥ္ဆဲြၿပီး အိပ္ျခင္း

ထိုအိပ္ျခင္းမ်ိဳးမွာ အိပ္ခ်င္သည္ျဖစ္ေစ မအိပ္ခ်င္သည္ျဖစ္ေစ။ ေန႔လည္ ၁ နာရီတြင္ အိပ္မည္ဆိုလွ်င္ အိပ္ကိုအိပ္ေသာ အိပ္ျခင္းမ်ိဳးျဖစ္၏။

၂။ အေရးေပၚအိပ္စက္ျခင္း

အလုပ္အလြန္ပင္ပန္းသည့္အခါ၊ ၾကာရွည္ကားေမာင္းလာရသည့္အခါ၊ စက္ႀကီးမ်ားကို မနားတမ္းေမာင္းေနရသည့္အခါမ်ိဳး မ်ားတြင္ ခႏၶာကိုယ္အား အနားေပးရန္ လိုအပ္ပါသည္။ ထိုအခါမ်ိဳးမ်ားတြင္ မခ်ိမဆန္႔ အိပ္ခ်င္လာတတ္၏။ ထိုအခါတြင္ မျဖစ္မေနအိပ္ရန္လို၏။ မအိပ္ပဲ ေပလုပ္ေနပါက ကားတုိက္ျခင္း၊ စက္ညပ္ျခင္း၊ ျပဳတ္က်ျခင္း စသည္တို႔ ျဖစ္ႏိုင္သည့္အတြက္ အလြန္အႏၱရာယ္မ်ားပါသည္။

၃။ အိပ္ေလ့အိပ္ထရိွ၍ အိပ္ျခင္း

အခ်ိဳ႔လူမ်ားမွာ ေန႔ခင္း တေရးအိပ္ေလ့ရိွသည္။ ထိုအေလ့အထ စဲြေနေသာေၾကာင့္ အိပ္ကိုအိပ္လိုက္ရမွ ေနသာထိုင္သာ ရိွသည္။ အထူးသျဖင့္ ကေလးငယ္မ်ားအဖို႔ ေန႔ခင္းတြင္ အိပ္ရန္ လုိကိုလိုအပ္သည္။ သို႔မွ ခႏၶာကိုယ္ ႀကီးထြားမႈကို အေထာက္အကူရသည္။

ေန႔လည္အိပ္ျခင္းျဖင့္ -

§  ခႏၶာကုိယ္အေၾကာအခ်င္မ်ားကို ေျဖေလ်ာ့ေစသည္။

§  ေညာင္းညာကုိက္ခဲေနမႈမ်ားကို ေျပေပ်ာက္ေစသည္။

§  ပိုမိုရႊင္လန္းတက္ၾကြေစသည္။

§  လုပ္ကိုင္ႏိုင္စြမ္းပိုတိုးလာသည္။

§  မွတ္ဉာဏ္ပိုေကာင္းလာသည္။

သုိ႔ေသာ္ မေကာင္းသည့္အခ်က္မွာ အိပ္ယာထလာသည့္အခါ အိပ္ခ်င္မူးတူး ျဖစ္ေနတတ္သည္။ ရႊင္ရႊင္လန္းလန္းမရိွ။

ေန႔လည္ တေရးအိပ္ျခင္းကို သိပ္မၾကာရွည္ေစသင့္။ အေကာင္းဆုံုးအခ်ိန္မွာ မိနစ္ ၂၀ မွ နာရီ၀က္ ျဖစ္ပါသည္။ ေန႔လည္ပိုင္း အိပ္တာ သိပ္ၾကာသြားလွ်င္ ညပိုင္း၌ ေကာင္းစြာအိပ္မေပ်ာ္ ျဖစ္တတ္သည္။ ထို႔ျပင္ ေန႔ခင္းတေရးအိပ္ျခင္းကို သိပ္ေနာက္မက် ေစရ။ ဥပမာ ေန႔ခင္း ၃ နာရီေလာက္မွ အိပ္ျခင္း။ ေနာက္က်မွအိပ္လွ်င္ ညပိုင္းအိပ္ျခင္းကို အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေစသည္။

(၄) ညဘက္အိပ္မေပ်ာ္ျခင္း

အိပ္မေပ်ာ္သူ ညတာရွည္သည္။ တရားမသိသူအဖို႔ သံသရာရွည္သည္ ဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာထားတာရိွ၏။ ဤသည္မွာ အမွန္ျဖစ္ေၾကာင္း အိပ္မေပ်ာ္သူတို႔ သိပါသည္။

ကြ်ႏု္ပ္တို႔သည္ တခါတရံ ညအခါမ်ားတြင္ အိပ္မေပ်ာ္ျဖစ္တတ္၏။ ဟိုလူးသည္လွိမ့္ႏွင့္ မိုးစင္စင္လင္းရသည္။ အထူးသျဖင့္ စိတ္ေစာေနသည့္အခါမ်ား၊ စိတ္ပူပင္ေသာကေရာက္ရသည့္အခါမ်ားတြင္ ျဖစ္၏။ သုိ႔ေသာ္ အခ်ိဳ႔မွာ အိပ္ယာေျပာင္းလွ်င္ အိပ္မေပ်ာ္ ျဖစ္တတ္သည္။ အခ်ိဳ႔က်ေတာ့ ခရီးထြက္ရေတာ့မည္ဆိုလွ်င္ အထူးသျဖင့္ ကိုယ္မေရာက္ဖူးေသးေသာအရပ္သို႔ တစ္ကိုယ္တည္း ခရီးထြက္ရမည့္အခါမ်ိဳးမ်ားတြင္ အဆင္မွေျပပါ့မလားဟု ရင္ထိတ္ၿပီး အိပ္မေပ်ာ္တတ္။

သုိ႔တုိင္ တခါတရံ ဘာအေၾကာင္းမွ ရွာလို႔မရဘဲလည္း အိပ္မေပ်ာ္ ျဖစ္တတ္၏။ အိပ္မေပ်ာ္သည့္အခါ ေခြ်းမ်ားလည္း ျပန္လာ၏။ ေက်ာလည္း ပူ၏။ ထထိုင္လို႔လည္း အဆင္မေျပ။ တေလာကလံုး အိပ္ေမာက်ေနသည္ျဖစ္ရာ ကိုယ္တစ္ေယာက္ တည္း ေငါင္စင္းစင္းျဖစ္ေနမႈက အေနရပိုခက္ေစသည္။

Autosuggestion ဟူသည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အိပ္ေမြ႔ခ်ျခင္းမ်ိဳးျဖစ္၏။ ဥပမာ - ငါ အိပ္ခ်င္လာၿပီ၊ အိပ္ခ်င္လာၿပီ ဆိုလွ်င္ တကယ္ အိပ္ခ်င္လာသည္ ဆို၏။ သို႔ေသာ္ ဤနည္းမွာ အျခားသူမ်ားအတြက္သာ မွန္လိမ့္မည္။ ကြ်ႏု္ပ္အတြက္ မမွန္ပါ။ တခါတေလ အိပ္မေပ်ာ္သည့္အခါမ်ားတြင္ ကြ်န္ေတာ္ ထို autosuggestion ဆိုတာႀကီး လုပ္ၾကည့္၏။

ငါ အိပ္ခ်င္လာၿပီ။ အိပ္ခ်င္လာၿပီ။ အရမ္းေရာကာေရာ အိပ္ခ်င္လာၿပီ။ ေသာက္က်ိဳးနဲ အိပ္ခ်င္လာၿပီ။ မခ်ိမဆန္႔ အိပ္ခ်င္လာၿပီ။

ဘယ္လိုပဲရြတ္ရြတ္၊ ဘယ္လိုမွ အိပ္ခ်င္မလာပါ။ ခဏေနေတာ့ ထို autosuggestion ႀကီးမွ လြတ္ကာ တျခားသို႔ အေတြး ေရာက္သြားသည္ခ်ည္း ျဖစ္ေလ၏။ ထုိအခါမ်ိဳးမ်ားတြင္ ၾကည္ေအး၏ “ညႀကီးမင္းႀကီး၊ ထၿပီးထိုင္ေန၊ အိပ္ယာေတြလည္း၊ တြန္႔ေၾကမြလိပ္၊ သိပ္စိတ္ညစ္တယ္” ဆိုသည့္ကဗ်ာတပိုင္းတစကို ရြတ္မိေလသည္။

အိပ္မေပ်ာ္ျခင္းသည္ ေရာဂါတမ်ိဳးျဖစ္၏။ တခါတရံအိပ္မေပ်ာ္တာ ျဖစ္တတ္ေသာ္လည္း အၿမဲလိုလို အိပ္မေပ်ာ္လွ်င္ကား မေကာင္း။ စိတ္ေတြ ေထြျပားေနတတ္သည္။ အိပ္ေရးမ၀သျဖင့္ ထံုထိုင္းမႈန္မိႈင္းေနမည္။ စိတ္တိုေနမည္။ ေခါင္းမၾကည္။ က်န္းမာေရးကို ထိခိုက္မည္။ အားနည္းသူမ်ားသည္ အိပ္မေပ်ာ္ျဖစ္တတ္သည္ ဆို၏။

အိပ္ေပ်ာ္ရန္ခက္ခဲသူမ်ားအတြက္ အေကာင္းဆံုးေဆးကား ဘုရားကု ကုျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ အိပ္ယာ၀င္ခါနီး ေမတၱာပို႔ပါ။ မိမိကိုယ္မွစ၍ မိမိမိသားစု၊ မိမိေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း၊ အစိုးရမင္းမ်ား၊ တိုင္းသူျပည္သားမ်ား၊ ကမၻာသူ ကမၻာသားမ်ား၊ သတၱ၀ါ အားလံုးတုိ႔အေပၚ ေမတၱာပို႔ပါ။ ေမတၱာပို႔လိုက္လွ်င္ စိတ္၏တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈကို ရမည္။ ထိုအခါ စိတ္ၾကည္လင္လာမည္။ စိတ္ၾကည္လင္သည့္အခါ အျခား စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္စရာမ်ားမွ ကင္းေ၀းမည္။ ထိုအခါ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း အိပ္ေပ်ာ္ သြားပါလိမ့္မည္။

ေနာက္တစ္ခုမွာ အာနာပါန ရႈမွတ္ျခင္းျဖစ္၏။ မည္သည့္အေနအထားမွာပင္ျဖစ္ေစ သက္ေတာင့္သက္သာေနၿပီး ၀င္ေလ ထြက္ေလကိုျဖစ္ေစ၊ ဗိုက္ေပၚလက္တင္ၿပီး ေဖာင္းတာပိန္တာကိုျဖစ္ေစ ရႈမွတ္ျခင္းသည္ စိတ္ကို တစ္ေနရာတည္းတြင္ တည္ၿငိမ္ေနေစသျဖင့္ အိပ္ျခင္းကို မ်ားစြာ အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစေလသည္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ တခါတရံ နာရီသံ တခ်က္ခ်က္ကို မွတ္ပါသည္။ မည္သို႔ပင္မွတ္သည္ျဖစ္ေစ အဓိကမွာ စိတ္တည္ၿငိမ္မႈ ရေစေရးပင္ ျဖစ္ပါသည္။

အေရးႀကီးသည္မွာ ျဖစ္ခဲ့ၿပီးသည္မ်ားႏွင့္ မျဖစ္ေသးသည္မ်ားကို ေတြးမပူေရးပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ့္ျပႆနာမွာ အိပ္မေပ်ာ္သည့္အခါ ႏွာရည္မ်ား ေအာ္တိုမက္တစ္ က်လာျခင္းျဖစ္၏။ အိပ္ယာေပၚလွဲၿပီး ၁၅ မိနစ္ အတြင္း အိပ္ေပ်ာ္မွ။ သို႔မဟုတ္ နည္းနည္းၾကာသြားသည္ႏွင့္ ႏွာေခါင္းထဲက ယားက်ိယားက်ိျဖစ္လာၿပီး ႏွာမ်ား ဆက္တိုက္ ေခ်ကာ ႏွာရည္မ်ား အဆက္မျပတ္က်ေလေတာ့သည္။ ႏွာရည္ယိုၿပီဆိုကတည္းက ဘယ္မွာလွ်င္ အိပ္လို႔ရပါေတာ့မည္နည္း။ ထုိအခါမ်ားတြင္ ဘာမီတြန္ ႏွစ္္လံုးေလာက္ေသာက္လည္း ဘယ္လိုမွမေန။ ေရမ်ားကို မႊန္ထြန္ေနေအာင္ ရႉလို႔လည္း မႊန္တာသာ အဖတ္တင္သည္။ ႏွာရည္ကေတာ့ အက်ရပ္မသြား။ အေတာ္ဆိုးလွ၏။

ညဘက္အိပ္မေပ်ာ္ပါက ေနာက္ေန႔တြင္ အေတာ့္ကို အဆင္မေျပ ျဖစ္ေတာ့သည္။ တခါတေလ အိပ္ယာ၀င္တာ ေနာက္က် လွ်င္လည္း အိပ္မေပ်ာ္တတ္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ပံုမွန္ အိပ္ယာ၀င္ရန္လည္း အေရးႀကီးလွ၏။

(၅) နိဂံုး

ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတာမ်ားတြင္မေတာ့ ေစာေစာ အိပ္ယာ၀င္တတ္ၾက၏။ အႏို႔ မအိပ္လို႔ေကာ၊ ဘာလုပ္ေနရမွာတံုး။ မီးမရိွ၊ ထင္းမရိွ။ စာလည္း ဖတ္ၾကတာမဟုတ္ ဆိုေတာ့။ ေစာေစာအိပ္ေတာ့ ေစာေစာ ထသေပါ့။ ေဆာင္းတြင္းဘက္ဆိုလွ်င္ အေမ မထား တို႔မွာ မနက္ ၄ နာရီေလာက္ထၿပီး မီးလံႈရင္း ေရေႏြးၾကမ္းကုိ တစ္အိုးၿပီးတစ္အိုး ႀကိဳကာ ေသာက္ေနတတ္ၾက၏။ သူက ေရေႏြးကို အလြန္ႀကိဳက္၏။ ႀကိဳက္ခ်င္သာႀကိဳက္ရမည္။ သူတို႔ေသာက္ေသာ လဖက္ေျခာက္မွာ အလြန္ေစ်းေပါသည့္ လဖက္ေျခာက္ ၾကမ္းၾကမ္းႀကီးမ်ား ျဖစ္၏။ ဆင္းရဲေတာ့ လဖက္ေျခာက္ အေကာင္းစား ၀ယ္မေသာက္ႏိုင္။ တို႔ကေတာ့ ထမင္းမစားဘဲသာ ေနရမယ္။ လဖက္ရည္ မေသာက္ဘဲေတာ့ မေနႏိုင္ဘူးေဟ့ ဟု ဆိုလိုက္ေသး၏။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘက္တြင္ ေရေႏြးၾကမ္းကို လဖက္ရည္ဟု ေခၚသည္။ အေမမထားမွာ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ေက်ာင္းေနဘက္သူငယ္ခ်င္း ၀င္းေမာင္၏ အဖြားေအျဖစ္၏။ ေျခတစ္ဖက္မသန္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အိမ္ ေခါင္းရင္းဘက္ သံုးအိမ္ေက်ာ္ေလာက္မွာရိွသည္။

အရီးတို႔ကေတာ့ ညတာႀကီးကလည္း ရွည္လိုက္တာဟယ္။ မိုးကုိမလင္းႏိုင္ဘူး ဟု ေဆာင္းတြင္းအခါမ်ားတြင္ ညည္းတတ္၏။ ထိုအခါ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ ငါတို႔နဲ႔မ်ား လဲလိုက္ခ်င္ပါ့။ တို႔မွာေတာ့ အိပ္လို႔ပဲမ၀ႏိုင္ဘူး ဟု ကေလးပီပီ ေတြးတတ္ေလသည္။ ေနႏွင့္ဦးေပါ့ကြာ၊ ေက်ာင္းသာပိတ္လို႔ကေတာ့ တ၀ႀကီးကို အိပ္ပစ္လိုက္မယ္ ဟုလည္း ေတးထားတတ္ေပေလေသး၏။

ေတာဆိုေတာ့ နာရီေတြ ဘာေတြမရိွ။ သည္ေတာ့ အခ်ိန္ကိုေတာင္ သူငယ္အိပ္ခ်ိန္။ လုလင္ျပန္ခ်ိန္။ သက္ႀကီးေခါင္းခ်ခ်ိန္ ဟု မွတ္သားၾကသည္။ အရုဏ္တက္လွ်င္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွ တံုးေမာင္းေခါက္သည္။ တံုးေမာင္းေခါက္သံၾကားရၿပီး မ်ားမၾကာမီ ကိုရင္ကေလးမ်ား အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖင့္ ဆြမ္းအုပ္လာယူသည္။ လယ္သမားမ်ား လယ္ထဲဆင္းရန္ျပင္သည္။ မိုးလင္းခါ နီးလွ်င္ေတာ့ လူေလးေရ ေကာက္ညွင္းေပါင္း စားရေအာင္ ထေပေတာ့ေဟ့ ဟု အရီး၏ ႏိႈးသံကိုၾကားရမည္။ သို႔တုိင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ အိပ္ေရးမ၀ေသး။ မိုးတြင္းတြင္ ေကာက္စိုက္သမမ်ားအတြက္၊ ေဆာင္းတြင္းဘက္တြင္ ေကာက္ရိတ္သမား မ်ားအတြက္ စသည္ျဖင့္ မနက္စာကို ေကာက္ညွင္းေပါင္းေကြ်းသည္။ သည္ကတည္းက ကြ်န္ေတာ္ ေကာက္ညွင္းေပါင္းကို အလြန္ ႀကိဳက္ခဲ့တာျဖစ္၏။ ယခုလည္း မနက္စာကို မၾကာခဏ ေကာက္ညွင္းေပါင္း စားတတ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဆီးခ်ိဳရိွသျဖင့္ စားခ်င္တိုင္း စားလို႔မရ။

ယခုေတာ့ ထုိအရာမ်ားမွာ ပံုျပင္ကေလးမ်ားျဖစ္က်န္ခဲ့ၿပီ။ မနက္ ဖံုးက တတိန္တိန္ႏွင့္ အသံျမည္သည္ႏွင့္ ထခ်င္သည္ျဖစ္ေစ၊ မထခ်င္သည္ျဖစ္ေစ ထရေတာ့သည္။ မထခ်င္လို႔မရ။ အလုပ္က အခ်ိန္ႏွင့္သြားရတာဆိုေတာ့ အိပ္ေရးမ၀ေသးသည့္တိုင္ အတင္းလူးလဲထ။ ေရခ်ိဳးလိုက္ေတာ့မွ လန္းသြားၿပီး မနက္စာစား။ မနက္စာ စားေနရင္း အင္း၊ ကိုရင္ဖိုးေအာင္တို႔ကေတာ့ ဟန္က်သကြာဟု မၾကာခဏ ေတြးမိ၏။ ကိုဖိုးေအာင္က လူပ်ိဳႀကီးျဖစ္ၿပီး အေမျဖစ္သူ အေမမယ္ညိဳကို ျပဳစုကာ ေအးေအး လူလူေနတာ ျဖစ္သည္။ ဘာဆို ဘာအလုပ္ကမွ မရိွ။ လယ္ကို အငွားခ်ကာ ရသည့္လယ္ငွားခႏွင့္ ေအးေအးေဆးေဆး စားေသာက္ေနတာ ျဖစ္သည္။ တကိုယ္ေရ၊ တကာယ၊ ဘာမွ ပူစရာမမရိွ။ သည့္အတြက္ အိပ္ေရးမ၀စရာ ဘာအေၾကာင္းမွ မရိွ။ အိပ္စမ္း၊ ႀကိဳက္သေလာက္။ သည့္အတြက္ အိပ္ေရးမ၀သည့္ ညမ်ားတြင္ ကြ်န္ေတာ္ ကိုရင္ဖိုးေအာင္ကို သြားသတိရမိ တာ ျဖစ္သည္။

ဟ့ဲ ပလုပ္တုတ္။ ေျပာရင္းဆိုရင္း သန္းေခါင္ေတာင္ ေက်ာ္ေနေပါ့။ အိပ္မွ အိပ္မွ။ မနက္ ႏိႈးစက္က အတင္းႏိႈးတဲ့ဒုကၡကို ႀကံဳရဦးမွာ မဟုတ္ပါလား။

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း

၂၀ ေအာက္တိုဘာ၊ ၂၀၁၆။ ၀၀း၂၃ နာရီ