ေစာင့္ေလမ်ိဳးႏြယ္

(၂၂-၀၅-၂၀၁၀)

(၁)

ၿပီးခဲ့သည့္အေခါက္ ျမန္မာျပည္ျပန္သြားေတာ့ အမ်ိဳးသမီးဘက္မွ အေဒၚေတာ္သူ အန္တီၿပံဳးတို႔ အိမ္ကို အလည္အပတ္သြားရင္း အမ်ိဳးသမီး၏ အေဒၚ၀မ္းကဲြမိသားစုႏွင့္ ဆံုေတြ႔ခဲ့ရပါသည္။ ထို အေဒၚ့နာမည္အား ေခၚရလြယ္ေစရန္ အန္တီေဖြး ဟု ဆိုၾကပါစို႔။ အန္တီေဖြးမွာ အလြန္ ရုပ္ရည္သန္႔ေသာ အမ်ိဳးသမီးႀကီး တစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။ အေနာက္တိုင္း၀တ္စံုႏွင့္ အေတာ္ၾကည့္ေကာင္းလွ၏။ ထို႔အျပင္ သူေျပာပံု၊ ဆိုပံု၊ ေနပံုထိုင္ပံု၊ သြားလာလႈပ္ရွားပံုမ်ားမွာလည္း အထက္တန္းက်လွသည္။
ဇနီးသည္ေျပာျပခ်က္အရ အန္တီေဖြး အလြန္ထက္ျမက္ေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ၾကားသိခဲ့ရသည္မွာ ၾကာၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ လူကိုေတာ့ ခုမွျမင္ဖူးျခင္း ျဖစ္၏။ သူသည္ ျမန္မာျပည္မွာကတည္းက ကေလးေဆးရံု အုပ္ႀကီး ျဖစ္၏။ ယခု ေဟာင္ေကာင္မွာ ကေလးအထူးကုဆရာ၀န္ႀကီးအျဖစ္ ဂုဏ္သေရရိွစြာ ေနထိုင္လွ်က္ ရိွသည္။
အန္တီေဖြးတြင္ သမီးတစ္ေယာက္၊ သားတစ္ေယာက္ရိွမွန္း၊ သူတို႔ အဂၤလန္တြင္ေနထိုင္ၾကမွန္း ဇနီးသည္၏ ေျပာျပခ်က္အရလည္း ႀကိဳတင္သိထားပါသည္။ ယခု ထိုမိသားစုႏွင့္ အန္တီၿပံဳးတို႔အိမ္တြင္ ေန႔လည္စာ အတူစားခြင့္ရ၏။ မိသားစုဆိုရာတြင္ အန္တီေဖြး၊ အန္တီေဖြး၏ သားႏွင့္သမီး၊ သမီးျဖစ္သူ၏ ကေလးႏွစ္ေယာက္တို႔ျဖစ္သည္။ သူတို႔အားလံုး ျမန္မာျပည္သို႔ ေခတၱအလည္လာၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
အန္တီေဖြး၏ သားသမီးမ်ားမွာ ငယ္စဥ္ကတည္းက အဂၤလန္သို႔သြားေရာက္ ေနထိုင္ခဲ့ၾကသည္ ျဖစ္ရာ ျမန္မာစကားကို ေကာင္းစြာ မေျပာတတ္။ သမီးျဖစ္သူမွာ အႀကီးျဖစ္ၿပီး အတန္ငယ္ႀကီးမွ (ျမန္မာျပည္ တြင္ ႏွစ္အနည္းငယ္ေနခြင့္ရၿပီး ျမန္မာစကားေျပာတတ္သြားခဲ့သည္) အဂၤလန္သုိ႔သြားရသည္ ျဖစ္ရာ ျမန္မာ လို ေျပာတတ္ေသးသည္။ ေျပာတတ္သည္ဆိုတာေတာင္ မနည္းစဥ္းစားၿပီး ေျပာေနရသည္။ သူေျပာေနတာ ႀကည့္ၿပီး ကြ်န္ေတာ့္မွာ ေဘးကေန ေမာေနသည္။
ေနာက္ၿပီး သူကေျပာလုိက္ေသးသည္။ ျမန္မာစကားကို ယခုမွ ျပန္ၿပီးတတ္လာတာ။ ဒီလိုတတ္ဖို႔ ျမန္မာမိတ္ေဆြေတြႏွင့္ေပါင္းၿပီး သူတို႔ဆီ မၾကာခဏအလည္သြား၊ ျမန္မာလို မၾကာခဏ ေျပာေပးရင္း ေလ့ က်င့္ယူခဲ့ရသည္ ဆို၏။ ယခုတစ္ေခါက္လာရာတြင္ ယခင္တစ္ေခါက္ကထက္ ျမန္မာလို ပိုၿပီးေျပာတတ္လာ ေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ့္ဇနီးသည္က ျဖည့္စြက္ေျပာပါသည္။
သို႔ေသာ္ သားျဖစ္သူကမူ စကားေျပာတတ္စအရြယ္ကတည္းက အဂၤလန္ေရာက္ေနခဲ့သည္ျဖစ္ရာ ယခု ျမန္မာလို လံုး၀မေျပာတတ္ေတာ့ပါေခ်။ တစ္လံုးစႏွစ္လံုးစ ေျပာႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနတာ ေတြ႔ရပါ သည္။ သို႔ေသာ္ သူဘာေျပာမွန္း ကြ်န္ေတာ္နားမလည္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာလိုေျပာေနတာလည္း သူနား လည္လိမ့္မည္ မထင္ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေျပာေနတာေတြကို အေၾကာင္သား ၾကည့္ေနတာ ေတြ႔ရ၍ ျဖစ္ပါသည္။ စကားမေျပာတတ္ရံုသာမက၊ ရုပ္မွာလည္း ျမန္မာႏွင့္မတူ။ အဂၤလိပ္ တစ္ဦးႏွင့္ ပိုတူပါသည္။
အန္တီေဖြးေျပာေသာ အဂၤလိပ္စကားတြင္ ငါးပိသံ အနည္းငယ္စြက္ေနသည္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက အဂၤလိပ္အသုိင္းအ၀ိုင္းတြင္ ႀကီးျပင္းခဲ့ရေသာ သူ႔သားႏွင့္သမီးေျပာေသာ စကားမွာမူ လူကိုသာမျမင္ရလွ်င္ အဂၤလိပ္တစ္ဦးေျပာေနသည္ဟုပင္ ထင္ရပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေျပာေသာ အဂၤလိပ္စကားတြင္ ငါးပိနံ႔ ပါေနသကဲ့သို႔ သူေျပာေသာ ျမန္မာစကားတြင္လည္း ေပါင္မံု႔န႔ံမကင္းပါေခ်။
သမီးျဖစ္သူ၏ ကေလးကေလးႏွစ္ဦးမွာမူ ျမန္မာႏွင့္လံုး၀မတူ၊ ပီဘိ အဂၤလိပ္ကေလးမ်ား ျဖစ္ေတာ့ သည္။ ထိုကေလးမ်ားသည္ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးမွ ေမြးထားေသာ ကေလးမ်ားျဖစ္ပါသည္ ဟု ကြ်န္ေတာ္တို႔ရြာမွ ဘႀကီး၊ ဦးႀကီး၊ အေဒၚႀကီးမ်ားကို သြားေျပာလွ်င္ မိုးႀကိဳးအခ်က္ႏွစ္ဆယ္ ပစ္ရပါေစ့ရဲ့ဟု ႀကိမ္ေျပာလွ်င္ေတာင္မွ ယံုမည္မဟုတ္ပါ။ အေမလုပ္သူေတာင္မွ ျမန္မာလို မနည္းႀကိဳးစား ေျပာေနရသည္ ျဖစ္ရာ ကေလးမ်ားျမန္မာလို မေျပာတတ္ဟုဆိုလွ်င္ အံ့ၾသစရာ မရိွပါေခ်။
(၂)

ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုႀကီး၏ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ေဒၚစုကို ျပန္လည္ျမင္ေတြ႔ခြင့္၊ သူေျပာတာ ဆိုတာေတြ နားေထာင္ခြင့္ ရခဲ့ပါ၏။ ေက်းဇူးပါ ၈၈၈၈။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ငယ္စဥ္ကမူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတြင္ သားသမီးမ်ားရိွသည္။ ေအာင္ဆန္းလင္း၊ ေအာင္ဆန္းဦး ႏွင့္ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔ ျဖစ္သည္ ဆိုတာ စာထဲတြင္ဖတ္ဖူး၊ မွတ္ဖူးခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟူသည္ ဘယ္ပံုရိွသနည္း၊ ျဖဴသလား၊ မဲသလား၊ ပိန္သလား၊ ၀သလား ဆိုတာ မသိစဖူး။ မၾကားစဖူးခဲ့။ အမွန္ကိုဆိုရလွ်င္ သူမ ဘယ္ပံု အသက္ရွင္ေနထိုင္ၿပီး ဘယ္ေရာက္၊ ဘာလုပ္ေနသလဲ ဆုိတာေတာင္ ကြ်န္ေတာ္မသိခဲ့ပါ။
၈၈ အေရးေတာ္ပံုႀကီး အလန္႔တၾကားႏွင့္ေရာက္လာေတာ့မွ ေၾသာ္ - ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆိုတာ သူကိုး ဟု သိခြင့္၊ ျမင္ခြင့္ရပါေတာ့၏။ သူ႔ေယာက္်ားသည္ အဂၤလိပ္ႀကီးမွန္း၊ သူ႔သားမ်ားသည္ အဂၤလိပ္ ကေလးမ်ားမွန္း သည္ေတာ့မွ သိရပါေတာ့၏။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ သားမ်ားကို လက္ဆဲြၿပီး ကြ်န္ေတာ္ တို႔ရြာေခၚသြားကာ ကြ်န္ေတာ့္ႀကီးေဒၚႀကီးကို ျပ၍ ေဟာဒါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ့ ေျမးေတြဗ် ဟု ေျပာပါက ဟဲ့ေကာင္ေလး၊ ေတာက္တီးေတာက္တဲ့၊ နင္က ငါ့ကိုေတာကဆိုၿပီး လာလိွမ့္ေနတာေပါ့ေလ၊ ငါ အဲဒီေလာက္ လဲ မတံုးေသးပါဘူးဟဲ့။ နင္ေတာ့ နာခ်င္ၿပီထင္တယ္ ဟု ေခါင္းေခါက္ခံရမွာ ေသခ်ာသေလာက္ ရိွပါ၏။ (စကားႀကံဳ၍ ေျပာရပါလွ်င္ ကြ်န္ေတာ့္ဘႀကီးမ်ား၊ ႀကီးေဒၚမ်ားကား လကမၻာသို႔လူေရာက္သည္ ဆိုျခင္း၊ ကမၻာႀကီး လံုးသည္ဆိုျခင္းမ်ားကို လံုး၀ အယံုအၾကည္ရိွၾကသူမ်ား မဟုတ္ပါေပ။)
သားႀကီးၾသရသျဖစ္သူ ေအာင္ဆန္းလင္းသည္ အသက္ ၈ႏွစ္သားမွ်ႏွင့္ လူ႔ျပည္ကို စြန္႔ခြာခ့ဲရသူ ျဖစ္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တြင္ ေအာင္ဆန္းဦးႏွင့္ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဆိုသည့္ ရင္ေသြးႏွစ္ဦးမွ် မ်ိဳးဆက္အျဖစ္ ခ်န္ခဲ့ ႏုိင္ပါ၏။ သို႔ဆိုလွ်င္ ထို ရင္ေသြးႏွစ္ဦးအနက္ မည္သူသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ မ်ိဳးဆက္မ်ားကို ဆက္လက္ အေမြခ်န္ထားႏိုင္ခဲ့ပါသနည္း။
ဦးေအာင္ဆန္းဦးသည္ ဆင္းရဲႏံုခ်ာလွေသာ စတုတၳ အဲေလ ေယာင္လို႔ တတိယႏိုင္ငံအစုတ္ပလုတ္ ကေလးကို အထင္မႀကီးလွသည္ျဖစ္၍ ပထမႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး၏ ႏိုင္ငံႀကီးသားအျဖစ္ခံယူလိုက္ၿပီးသကာလ စန္ဒီေယဂိုၿမိဳ႔၏ လူခ်မ္းသာရပ္ကြက္တြင္ မိသားစုႏွင့္အတူခ်မ္းသာစြာေနထိုင္ခဲ့ေလၿပီ။ ဖခင္ကိုယ္တုိင္ကမွ အထင္မႀကီးခဲ့ေလေသာ ေျမႀကီးေစာ္နံလွသည့္တိုင္းျပည္ကို ၎၏ သားသမီးမ်ားသည္ လာေရာက္ေနထိုင္ ၾကလိမ့္မည္ဟု စိုးစဥ္းမွ် အကြ်ႏ္ုပ္ မထင္ရက္ပါေလ။ သို႔ဆုိလွ်င္ ငါလိုေယာက္်ားေကာင္းတစ္ေယာက္ ရိွေနလွ်က္ကနဲ႔ ငါတို႔တုိင္းျပည္ သူ႔ကြ်န္ဘ၀ ေရာက္ေနတာ ရာဇ၀င္ရိုင္းလွတယ္ ဟု ႀကံဳး၀ါးကာ အရိုးေၾကေၾက အေရခန္းခန္း အသက္ကို ပဓါနမထားပဲ ႀကိဳးစားခဲ့သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ေမွ်ာ္လင့္စရာ ပထမ မ်ိဳးဆက္ကေလးမွာ ဖုတ္လိႈက္ ဖုတ္လႈိက္ႏွင့္ အသက္ငင္ေနေခ်ၿပီ။
သို႔ဆိုလွ်င္ သမီးေထြးကေရာ။ မည္သို႔ေသာ အေၾကာင္းကံမ်ားက မည္သို႔ဖန္တီးသည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ မသိပါ။ ေဒၚစုမွာ ငယ္စဥ္ကပင္ မိခင္ သံအမတ္ႀကီးႏွင့္ လုိက္ပါလွ်က္ ျမန္မာျပည္မွ ေ၀းရာေဒသမ်ားတြင္ က်င္လည္က်က္စားခဲ့ၿပီး တစ္ခုေသာအခ်ိန္တြင္ တစ္ခုေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္ မစၥတာ မိုက္ကယ္အဲရစ္ႏွင့္ လက္ဆက္ၿပီး သကာလ အေမာင္တုိ႔ အမိတို႔သိၾကသည့္အတုိင္း -
မစၥတာ အလက္ဇႏၵားႏွင့္ မစၥတာ ကင္း ဟူေသာ သားေတာ္ေမာင္ႏွစ္ဦးကုိ ေမြးထုတ္ခဲ့ေလၿပီ။ အလက္ဇႏၵားႏွင့္ ကင္း ဆိုပါမွေတာ့ ေမာင္ဖိုးေခြးႏွင့္ ေမာင္သံေခ်ာင္း မဟုတ္တံု၍ ဤႏွစ္ဦးသည္ကား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ မ်ိဳးဆက္အေမြခံျဖစ္ေရးမွာ ေရေ၀းထက္ေ၀းေသာ ေ၀လာေ၀းထဲက ျဖစ္ရေခ်ၿပီ။
သို႔ၿပီးတကား ကြ်ႏ္ုပ္တို႔၏ အသည္းႏွလံုးထဲမွ လိႈက္လိႈက္ လိႈက္လိႈက္ႏွင့္ ခ်စ္ခင္ေလးစားရပါေသာ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး၏ မ်ိဳးဆက္မ်ားမွာ ပထမတစ္ဆက္ႏွင့္ပင္ တစ္ခန္းရပ္၍ နိဌိတံရသည္မွာ အလြန္မွ စိတ္မေကာင္းစရာ ကိစၥႀကီးပင္ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။ (ကြ်ႏ္ုပ္ကသာ စိတ္မေကာင္းစရာကိစၥလို႔ ဆိုတာပါဗ်ာ၊ ဒီကိစၥ ဗမာျပည္က လူ သန္း ၅၀ လိုက္ေမးၾကည့္ပါ။ တစ္ေယာက္တေလကေတာင္ စိတ္၀င္စားတာ မရိွပါ ဘူး။ အႏို႔ ေမာင္ရယ္၊ ကာယကံရွင္ေတြကိုယ္ႏိႈက္ကေတာင္ စိတ္ေကာင္းေသးတာ၊ က်ဳပ္တို႔က ဘာ စိတ္မေကာင္းစရာ ရိွသလဲဗ်။ ဟုတ္ဖူးလား။ အင္း၊ ဒါလဲ ဟုတ္တုတ္တုတ္။)

(၃)

ေကြ်းေမြးမပ်က္၊ ေဆာင္ရြက္စီမံ၊
ေမြခံထိုက္ေစ၊ လႉမွ်ေ၀၍၊
ေစာင့္ေလမ်ိဳးႏြယ္၊ ၀တ္ငါးသြယ္၊
က်င့္ဖြယ္ သားတို႔တာ။

ျမတ္စြာဘုရားက သိဂၤါလသတို႔သားကို ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည့္ သည္ သားသမီး၀တ္ ငါးပါးကို ျမန္မာမွန္က (ခုေခတ္ကေလးေတြေတာ့ မေျပာတတ္ဖူး) သိၾကသည္ခ်ည္း။ သဟာျဖင့္ ေစာင့္ေလမ်ိဳးႏြယ္ ဆိုတာ ဘာလဲ။
အို၊ ခင္ဗ်ား၊ သူမ်ားသာေလွ်ာက္ေျပာေနတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း ျပန္ၾကည့္ပါအံုး။
အဲ၊ ဟုတ္သဗ်။ ခင္ဗ်ားေျပာမွ သတိရတယ္။ ေနအံုး၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္စစ္ၾကည့္ရေအာင္။
ကြ်န္ေတာ့္တြင္ အသက္ ၄၅ ႏွစ္ေက်ာ္မွ ေမြးေသာ သားတစ္ေယာက္ ရိွပါ၏။ (အသက္ ၄၅ ႏွစ္ မတိုင္မီကမူ မိန္းမပင္ မရေသးပါ။ ဤကား စကားခ်ပ္) ခု ကြ်န္ေတာ္က စင္ကာပူမွာ အလုပ္လုပ္ေနတာ (ေနတာမဟုတ္ဖူး၊ အလုပ္လုပ္ေနတာ) ဆိုေတာ့ အျခားသူမ်ားနည္းအတိုင္း ကိုယ့္သားကိုလည္း စင္ကာပူမွာ ေခၚၿပီးေက်ာင္းထားေတာ့ မေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္ႏိႈက္ကေတာင္ စင္ကာပူ ေရာက္စႏွစ္ေတြတံုးကသာ ျမန္မာျပည္ ျပန္ခ်င္လွခ်ည္ရဲ့ ျဖစ္ေနတာ။ ခုေတာ့ စင္ကာပူမွာပဲ ေနရတာ ပို အဆင္ေျပသလိုလို၊ ျမန္မာျပည္ ခဏျပန္တာေတာင္ နည္းနည္း ေနရတာ တစ္မ်ိဳး၊ သိပ္အထာမက်သလိုလို၊ ပုိက္ဆံကိုင္သံုးရတာကိုပဲ ေရာဂါပိုးေတြ ကူးလာေတာ့မွာလိုလို။



ဒါဆို ကြ်န္ေတာ့္သားကိုသာ စင္ကာပူေခၚေက်ာင္းထားလိုက္ရင္ စင္ကာပူမွာပဲ အလုပ္လုပ္မွာ ေသခ်ာသေလာက္ ျဖစ္ေနၿပီ။ ဒါျဖင့္ စင္ကာပူမွာႀကီးျပင္းလာတဲ့ အဲဒီ သေကာင့္သားေလးဟာ ျမန္မာျပည္ ျပန္ ေနခ်င္ပါဦးမလား တဲ့။ ပိုၿပီးျဖစ္ႏုိင္တာကေတာ့ ၾသစေတးလ် သြားခ်င္သြားမယ္။ အေမရိက သြားခ်င္ သြားမယ္။ ျမန္မာျပည္ ျပန္ဘို႔ ရာခိုင္ႏံႈးက ခပ္နည္းနည္းရယ္။
အလုိေလးဗ်ာ၊ ဒါျဖင့္ ေစာင့္ေလမ်ိဳးႏြယ္ ဆိုတဲ့ ေဘာင္ထဲကေက်ာ္ေနတဲ့သူေတြထဲမွာ ကြႏ္ုပ္ပါ ပါေနပါေရာ့လား အရပ္လူႀကီးတို႔။ ေနာင္ကာလက် ဦးျမႀကီးတုိ႔၊ ဦးေကာက္တို႔ (ကြ်န္ေတာ့္အဘိုးမ်ား) အဆက္ အႏြယ္ေတြထဲက ဘယ္သူေတြ က်န္ေသးလဲ ဟဲ့ လုိ႔ ေမးလာရင္ ဘယ္လိုေျဖရပါ့။ ကြ်န္ေတာ့္သား က ႏုိင္ငံျခားမွာေန၊ ႏိုင္ငံျခားသူနဲ႔ရ။ ဗမာ ဆုိတာ ငါးမူးက်န္။ အဲဒီေကာင္ရဲ့သား ဒါမွမဟုတ္ သမီးက ေနာက္ ႏုိင္ငံျခားသူနဲ႔ ထပ္ရ။ ဗမာမ်ိဳးျပဳတ္။ ဟိုက္ေရာ။
ဗိ်ဳ႔ - ဦးေဇာ္ေအာင္၊ ခင္ဗ်ားေရာ။
ကိုေဌး၀င္းႏိုင္ေရ။ ေမာင္သူရိယေရာ၊ ဘယ့္နဲ႔လဲ။
ကိုေရခ်မ္းဆိုတဲ့လူကေတာ့ ေအာ္စီသားခံလိုက္ၿပီ တဲ့။ သူ႔သမီးကေလးႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ေအာ္စီ အေကာင္အႀကီးႀကီးေတြနဲ႔ရ၊ ေရခ်မ္းမ်ိဳးျပဳတ္။
ကိုဂိုင္ႀကီးေရာ၊ အင္း၊ အတူတူပဲေပါ့ဗ်။
ေအာင္မယ္ေလး၊ ကုန္ပါၿပီဗ်ာ။
ဟို၊ သတင္းစာထဲမယ္ အရင္တံုးက ေတြ႔ေတြ႔ေနရတဲ့ဟာေလး သြား ေအာက္ေမ့မိသဗ်ာ။ ဘာတဲ့။
အမ်ိဳးေပ်ာက္မွာ စိုးေၾကာက္ပါသည္ တို႔။
ေျမမ်ိဳ၍ လူမ်ိဳးမျပဳတ္၊ လူမ်ိဳမွ လူမ်ိဳးျပဳတ္သည္ တို႔။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ဘာမ်ိဳသျဖင့္ ဗမာမ်ိဳးျပဳတ္ရပါသနည္း။ စဥ္းစားၾကပါကုန္။