နုံနဲ့လှသော ကျွန်ုပ်တို့ တိုင်းသူပြည်သားများ၏ ကံကြမ္မာအကြောင်း

ဤကဲ့သို့ အနုတ်သဘောဆောင်သည့် စာများ ကျွန်ုပ် မရေးချင်ပါ။

သို့သော် ကျွန်ုပ်ပြောတာ ဟုတ်မဟုတ်၊ အသင်တို့ ကိုယ်ပိုင် အသိဉာဏ်ဖြင့် စဉ်းစားကြည့်နိုင်ပါသည်။

 

သည်ကိစ္စက အခုမှ မဟုတ်။ နာဂစ်တုံးကလည်း ကြုံခဲ့ရဖူးပြီ။

နိုင်ငံတကာက ပေးခဲ့သည့် အကူအညီများကို တဲလေးနှစ်လုံးသုံးလုံးထိုးပြ၊ လူတွေကိုမြေကြီးပေါ်ထိုင် လက်အုပ်ချီ ရှိခိုးခိုင်းပြီး ဓာတ်ပုံအရိုက်ခံဘို့လောက်ကလွဲပြီး ပြည်သူများကို ဘာအကူအညီမှမပေးဘဲ ထို နိုင်ငံတကာ အကူအညီဆိုသည့်ပစ္စည်းများကို ညောင်ပင်လေးဈေးတွင် ရောင်းချ ပိုက်ဆံရှာခဲ့ကြသည့် AYoe များအကြောင်း အားလုံး အသိဖြစ်၏။

 

ယခုလည်း ဘာဒဲ့၊ လာပြန်ပြီ၊ နံနံတကာက အကူအညီ။ အဟိ

ကျွန်ုပ်က ကိုယ့်ခြေမကို ရေစင်စင်ဆေးလျက် ကိုယ့်ဂျိုင်းကို ဂလိထိုးကာ ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်လိုက်ချင်ပါသည်။

 

မနေ့ကတည်းက ရေးချင်တာ ရင်ထဲမှာ ကျလိကျလိ။

စာကလည်းတစ်နေ့လုံးသင်၊ ညကျတော့ course review တစ်ခုလည်း အသည်းအသန်လုပ်နေရလို့ မအား။

 

ကျွန်ုပ်တို့တိုင်းပြည်တွင် ကျားကို သက်သတ်လွတ်စားဘို့၊ ဝါတွင်းသုံးလပတ်လုံး ဥပုသ်သီတင်းစောင့်ဘို့ နေ့ရောညပါ မနေမနား တိုက်တွန်းနေသည့် အဖွဲ့ကြီးတစ်ခုသည်ရှိ၏။ ထိုအဖွဲ့ကြီးမှ ကျွန်ုပ်တို့၏ မိတ်ဆွေကြီးတစ်ဦးက ဘယ်နိုင်က ဘာအကူအညီတွေ ဘယ်လိုလာနေသည်ဆိုသည့်အကြောင်းများ မပြတ်တင်ပေးနေလေရာ ကျွန်ုပ်မှာ နံနံတကာ အကူအညီ ဆိုသည်များကို ဪ - အင်း ဟု မျက်လုံးပြူးကာ ကြည့်နေမိလေသော ဟူ၏။

 

ထိုလေယာဉ်များ အဘယ်သို့ ဆိုက်သနည်း။ ထိုလေယာဉ်များကို မည်သူတို့က ကြိုဆိုသနည်း။ ထိုလေယာဉ်ပေါ်ပါ ပစ္စည်းများကို မည်သူတို့က မည်သည့်ယာဉ်များဖြင့် မည်သည့်နေရာများသို့ သယ်သွားပါသနည်း ကျွန်ုပ် သိလိုလှပါသည်။ သိသူများ ပြောပြကြပါဘိ။ 

 

ဖြစ်နိုင်လျှင် ကျွန်ုပ်သည် GPS Tracker အလုံးပေါင်း တစ်သန်းလောက်မှာပြီး ထိုပစ္စည်းတစ်ခုချင်းတွင် ကပ်ကာ ထိုပစ္စည်းများ မည်သည့်အရပ်ဒေသသို့ စံမြန်းတော်မူကြကုန်သည်ကို လိုက်လံကြည့်ရှုချင်မိလေ၏။

 

သေချာသည်မှာ ထိုလေယာဉ်များသည် စစ်ကိုင်းနှင့် မန္တလေးသို့မရောက်။ ထိုလေယာဉ်ပေါ်ပါ ပစ္စည်းများကို စစ်ကိုင်းနှင့် မန္တလေးရှိ ဒုက္ခရောက်နေကြကုန်သော ပြည်သူများထံ ပို့ပေးလိမ့်မည်ဟု စိတ်ကူးယဉ်ခြင်းမှာ ရူးသွပ်မှုတစ်မျိုးသာ ဖြစ်ချိမ့်မည်။

 

သည်လေယာဉ်များသည် မြေပြင်တွင် နေ့ရောညပါ အားရှိသမျှ ကယ်ဆယ်ရေးလုပ်ငန်းများကို အင်တိုက်အားတိုက် ဆောင်ရွက်နေသည့် အဖွဲ့များနှင့် ဆက်သွယ်ကာ ထိုပစ္စည်းများကို ပံ့ပိုးပေးလိမ့်မည်ဟု အသင်တို့ ထင်ပါသလား။

 

ဟိုတစ်နေ့က ကယ်ဆယ်ရေးအဖွဲ့တွေ လွှတ်လိုက်ပြီဆိုတော့ ကျွန်ုပ်မှာ ဝမ်းသာသမှ ကြက်သီးမွေးညင်းများပင် ထသော ဟူ၏။ ဤသည်မှာ အပိုပြောတာမဟုတ်။ ရွှေစည်းခုံစူး၊ မိုးကြိုးပွတ်။ တကယ့် အမှန်ဖြစ်၏။

 

သို့စ်သော်လည်း သို့ပေမင့်စ်ပေါ့ခညာ - 

 

မနေ့က သတင်းမှာ ကယ်ဆယ်ရေးအဖွဲ့တွေ နေပူတော်ကလူတွေနှင့် ပူးပေါင်းပြီး ဇမ္ဗူသီရိမှာ ဘာတွေလုပ်ပါသည် ဆိုတာ ဖတ်လိုက်ရတော့ ကျွန်ုပ်မှာ ဝမ်းမနည်းနိုင်ဘဲ သောက်မှတ်မရှိသော ကိုယ့်ပါးကိုယ် သုံးချက် ပစ်ချလိုက်မိ၏။ ဖျားစူးရပါစေ့။

 

နောက်ပြီးတော့ အမျိုးသမီးတစ်ဦးကလည်း ငလျက်အတွက်လှူဘို့ စိတ်အချရဆုံး၊ ဘာညာသာရကာ၊ တက်စ်လည်း ဒီဒပ်စ်တီစ်ဘယ်စ် ဖြစ်ပါသည်ဆိုတော့ အင်းစ်။ ဘာဒဲ့၊ အဲဒီအဖွဲ့က ရှင်ဂပူဒေါ်လှတွေကို အဲဟိုက မန်းလေးက အဖွဲ့တွေကို ကိုယ်ထိလက်ရောက် သွားပေးမှာဒဲ့စ်လား။ ဝေးဿေးစ်။ ဝေးသမှ ရေဝေးထက်တောင် ဝေးသေးသည်။ 

 

ဒါဆို ဘယ်ကသွားရမလဲ။ ရှင်းသမှ ဂျပန်ရေချိုးတာထက်တောင် ရှင်းပါသေးသည်။

 

ဟုတ်သည်ဖြစ်စေ၊ မဟုတ်သည်ဖြစ်စေ၊ ကြိုက်သည်ဖြစ်စေ၊ မကြိုက်သည်ဖြစ်စေ။ သူတို့က လက်ရှိအာဏာကို ကိုင်ထားသူတွေဖြစ်တော့ အဲဒီပိုက်ဆံတွေကို အဲဒီမြေနိုးများဆီကပဲ သွားရမည်။ 

 

ငလျင်ကြောင့် ဒုက္ခများနေတာတောင် နေ့စဉ်ဗုံးကျဲမပျက်သော အဲသည် AYoe များက အဲဒီပိုက်ဆံတွေကို စစ်ကိုင်းက ဒုက္ခသည်တွေကို သွားပေးဘို့ အသင် မျှော်လင့်နေသေးသည်ဆိုလျှင် သင့်လောက် ရူးမိုက်သောသူ ဤလောက၌ မရှိနိုင်တော့ပြီ။

 

နံနံတကာ ကယ်ဆယ်ရေးအဖွဲ့များ စစ်ကိုင်းနှင့် မန္တလေး၌ အားကြိုးမာန်တက် ကယ်ဆယ်ရေးလုပ်ငန်းများ လုပ်နေကြပုံများ ရှိပါက ကျွန်ုပ်ထံ ပို့ပေးပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။

 

မနေ့ကတည်းက ဆဲချင်နေတာ၊ မအောင့်နိုင်လို့ ဆဲလိုက်ပြီ။

 

ကျွန်ုပ်ရေးတာ မကြိုက်ဆိုပါက အောက်မှ ကွန်မင့်တွင် အတုံးလိုက်အတစ်လိုက်သာ ဆဲသွားလိုက်ပါ။

 

((ကယ်ဆယ်ရေးလုပ်နေကြကုန်သော မောင်မင်းကြီးသားကလေးများကို ရင်နှင့်အမျှ အထူးကျေးဇူးတင်ပါသည်။

ငါတို့မှာ ငါတို့ပဲရှိတယ်ဆိုတာ တကယ့်အမှန်တရား ဖြစ်ပါ၏။))

 

 

အေးငြိမ်း

၃၁ မတ်လ၊ ၂၀၂၅

မြန်မာအက်ဆေး ၁၀၀

ယခု ကျွန်ုပ် မြန်မာအက်ဆေး ၁၀၀ ကို ဖတ်နေပါ၏။ 

လောဘကြီးတော့ ဟိုဟာလည်းဖတ်ချင် ဒီဟာလည်းဖတ်ချင်၊ ရှေ့ရောက်လိုက်၊ နောက်အပုဒ်ကျော်ဖတ်လိုက်။ အားလုံးမှာ ဖတ်ချင်စရာလေးတွေချည့် ဖြစ်၏။

ရှေ့ပိုင်းမှ အက်ဆေးများကို ကျွန်ုပ် ခပ်ငယ်ငယ် ၈ တန်းကျောင်းသားဘဝ ကတည်းက အထက်တန်း စိတ်ကြိုက် စကားပြေစာအုပ်ထဲ၌ ဖတ်ဖူးခဲ့ပြီး ဖြစ်၏။ ထိုအထဲတွင် ဇော်ဂျီ - ပုဂံမြို့ဟောင်းနှင့်ကျွန်တော်၊​ မင်းယုဝေ - ဦးရာကျော် ကောင်းမှု၊ တက္ကသိုလ်မင်းမော် - စေတနာ သို့မဟုတ် ဝေဒနာ၊ တက္ကသိုလ်ဝင်းမွန် - ဆားဒယ်၊​ မောင်ဖေသန်း - စလောင်းဖုံးတချပ် စသည်တို့ပါ၏။ ဇေယျ၏ ကောက်ရိုးနွယ်ကို ဒေသကောလိပ် ဒုတိယနှစ်၊ မြသန်းတင့် ၏ တမာနုချိန်စစ်တမ်းကို အသက် ၃၀ လောက် စသည်ဖြင့် ဖတ်ဖူးခဲ့၏။ ဆရာမြ၏ တမာနုချိန်စစ်တမ်းကိုမူ ဘယ်နှစ်ခေါက် ရှိပြီမှန်း မသိတော့ပါ။

 

ဆက်ရက်က ထန်းရည်မူးပြီး ပေါက်ပင်ပေါ်တွင် ကျူးကျော်တဲ ဆောက်နေဆဲ။

သဇင်ကြွင်းက ဖန်ခွက်ထဲမှ နောက်ဆုံးနှင်းစက်ကို အငမ်းမရ မော့နေဆဲ။

ကျေးဖိုက ကျေးမ၏ မီးနေခန်းနားတွင် တရစ်သီသီ။

တနှစ်လုံး အလေလိုက်နေသော မာဃကြယ်သည် အချစ်ဦးစန္ဒာဆီကို မျက်နှာငယ်လေးဖြင့် ပြန်ကပ်ချိန်။

 

လှလိုက်တဲ့စာကလေးတွေခင်ဗျာ။

ထိုစာကြောင်းလေးများကို ကျွန်ုပ် ဘယ်နှစ်ခါ ဖတ်ဖတ် မဝ။ ဘယ်နှစ်ကြိမ်ပြန်ဖတ်ဖတ် ရိုးမသွား။

 

ကျွန်ုပ်ငယ်စဉ်က ဇေယျ၏ ရွာဓလေ့၊ လူ့ဓလေ့၊ စာဓလေ့ပါ အက်ဆေးလေးများကို အကြိမ်ကြိမ် ဖတ်၏။ ရိုးမသွားချေ။ ဖတ်လို့ အရသာရှိသော စာများ ဖြစ်၏။

 

ယခုခေတ်ပေါ် စာရေးဆရာများ၏ အက်ဆေးများမှာလည်း ဖတ်လို့ကောင်းပါသည်။

အဲငြိမ်းသာ ၏ ‘ပြာ’ အက်ဆေးကလေးမှာ လှ၏။

 

သို့သော်လည်း အရင်တစ်ခါ ပြောခဲ့ဖူးသည့် စာအုပ်လို အကျအပေါက်လေး နည်းနည်းပါးပါးတော့ ရှိပေသပေါ့။ ဤအမှားမှာ စာစီသူ၏ အမှားဖြစ်ပါသည်။ စီထားသောစာကို proof ပြန်ဖတ် မဖတ်တော့ ကျွန်ုပ် မသိပါ။ စာစီသူက မှားလျင်တောင် proof ဖတ်သူ မြင်ဘို့ ကောင်းပါသည်။

 

ယခုအမှားမှာလည်း ယခင်တစ်ခါကကဲ့သို့ပင် အဖြတ်အတောက် အမှား ဖြစ်၏။ စာစီသူသည် မြင်စိုင်း ငါးစီးရှင်ကျော်စွာ နှင့် ကာချင်းတို့ကို မသိဆိုလျှင် အထက်တန်းရောက်သည်ထိ ပညာမသင်ခဲ့ဖူးသူ ဖြစ်ရမည်။ အဲလေ၊​ ဘွဲ့ရပြီးသူလည်း ဖြစ်ချင်ဖြစ်ပါမည်။ သို့သော် ဘွဲ့ရဆိုတိုင်းလည်း ငါးစီးရှင်ကျော်စွာကို သိလိမ့်မည်ဟုလည်း မမျှော်လင့်ရဲပါ။ တော်ကြာ ငါးစီးရှင်ဆိုလို့ ဘယ်ငါးကိုစီးတာလဲ။ ငါးခူလား ငါးရံ့လား၊ အင်း ငါးမန်းတော့ မဖြစ်လောက်ပါဘူး။ ဝေလငါးကလည်း ကြီးလွန်းတယ် စသဖြင့် မေးခွန်းထုတ်နေမှာ စိုးရသေးသည်။

 

အနှီ လုံကလေး/လုံမကလေးသည် ကာချင်းကိုလည်း သိပုံမရ။ ထို့ကြောင့်သာ သူတွေးမိတာ လျှောက်ဖြတ်လိုက်တာ ဖြစ်၏။

မြန်မာအက်ဆေး ၁၀၀၊ စာမျက်နှာ ၁၇၊ မောင်အာယု ၏ မြန်မာ့တေးသံအက်ဆေး

စာအုပ်ပါအတိုင်း ရေးပြရလျှင် -

“ပင်းယတစီးရှင်သီဟသူမင်းမြတ်ကိုယ်တော် တိုင်ပင်ကာ ချင်း-မည်သော သီချင်းဆန်းတစ်မျိုး အထင်အရှား ထွင်ခဲ့လေသည်။” ဟူ၏။

 

 အကယ်၍ ဤအက်ဆေးကို ဆရာကြီးပီမိုးနင်း ရေးသည်ဖြစ်အံ့။ ပုံနှိပ်စာအုပ်တွင်လည်း ဤကဲ့သို့ ပါလာသည်ဖြစ်အံ့။ အကယ်၍သာ ထိုစာကို ဆရာကြီးဖတ်ရပါက ပုဆိုး ခါးတောင်းကျိုက်လျက် ဒေါနှင့်မောနှင့် စာအုပ်တိုက်ကို ရောက်လာပြီး “ဟေ့ ဘယ်ခွေးမသားဘုရင်က ဘယ်သူ့ကိုသွားတိုင်ပင်ပြီး ချင်းကို ရေးသတုံးကွ” ဟု ဓားကြိမ်းကြိမ်းမှာ သေချာလှတော့၏။ ထူးဆန်းပါပေ့ ဆတွတ်ရယ်။

 

ဖြစ်ရမည်မှာ “ပင်းယ တစီးရှင်သီဟသူမင်းမြတ် ကိုယ်တော်တိုင်ပင် ကာချင်းမည်သော သီချင်းဆန်းတစ်မျိုး အထင်အရှား ထွင်ခဲ့လေသည်။” ဟု ဖြစ်၏။

 

ဤမျှဆိုလျှင် ကျွန်ုပ်တို့ မြန်မာစာ၌ အဖြတ်အတောက်မှားပါက မည်မျှ သောက်ကျိုးနည်းသွားတတ်သည်ကို အသင်တို့ သတိပြုမိလောက်ပါပြီ။

 

စာမျက်နှာ ၁၈ ၌မူ ‘မဏိကက်’ ပြဇာတ်ကို ‘မဏိကတ်’ ဟု ကကြီးသတ်ရမှန်းမသိ၊ တဝမ်းပူ သတ်ရမှန်းမသိ သတ် ထားတာ ဖြစ်၏။ ယခုခေတ်၌ လူအများရေးနေကြသည့် စာအရေးအသားများဖြစ်သော ‘ကျောင်းတက်သည်’ ကို ‘ကျောင်းတတ်သည်’၊ ‘လုပ်တတ်သည်’ ကို ‘လုပ်တက်သည်’ ဟူသည့် ပေါက်တတ်ကရ၊ ဗလချီးနမ်း၊  အရေးအသားမျိုး ဖြစ်ကြောင်း သံသယဖြစ်စရာ မလိုပါချေ။

 

ထိုဆောင်းပါးပင် စာမျက်နှာ ၂၁ ၌လည်း ခုနှစ်ကိုမှားရေးထား၏။ “သက္ကရာဇ် ၁၅၅၀ ပြည့်လောက်တွင်ပေါ်ပေါက်သော မော်လမြိုင်မှ အငြိမ့်မင်းသမီး . . . .” ဆိုရာ ထိုခေတ်လောက်ကဆိုလျှင် ထိုခုနှစ်မှာ ၁၂၅၀ သာ ဖြစ်ရပါမည်။ မြန်မာ သက္ကရာဇ်မှာ ၁၄၀၀ တောင် မရောက်သေး။ အင်္ဂလိပ်နှစ်ဆိုလျှင်လည်း ၁၅၅၀ ဆိုသည်မှာ စောလွန်းနေသေး၏။

 

ထိုစာမျက်နှာ ၂၁ မှာပင် ‘ချင်းဖဝေး၊ ပဒကုလ၊ ဆင်ကဲဘို့မယ်၊ . . . ‘ ဟု ပါရှိလေရာ ဤတွင်လည်း ကျွန်ုပ်က ‘ပဒကုလ’ မဟုတ်။ ‘ပဒကုသလ’ ဟုသာ ထင်ပါသည်။

 

ထိုစာမျက်နှာ ၂၁ မှာပင် ဝတ္ထုများကို ‘ရွှေပြည်စိုး၊ တင်တင်မြ၊ ချဉ်ပေါင်ရွက်သည်မောင်မှိုင်း၊ စံပယ်ပင်၊ . . . . ‘ ဟု ဖော်ပြထားရာ ‘တင်တင်မြ’ ဝတ္ထုကို ကျွန်ုပ် မကြားစဖူးပါ။ ကျန်ဝတ္ထုများအားလုံးကို ဖတ်ဖူးပါသည်။ သိသူများ ပြောပြကြပါကုန်လော့။

 

နောက်တစ်ခုမှာ ကျွန်ုပ် ဒေသကောလိပ် ကျောင်းသားဘဝကတည်းက စွဲလန်းခဲ့ရသော ဇေယျ ၏ ‘ကောက်ရိုးနွယ်’ ဖြစ်၏။ ဤတွင်မူ နက္ခတ်ကို မှားရေးထားတာ ဖြစ်၏။ နက္ခတ်နာမည်က ‘ပြုဗ္ဗာ ဘရဂုဏ္ဏီ’ နှင့် ‘ဥတ္တရာ ဘရဂုဏ္ဏီ’ တို့ ဖြစ်ပြီး ဦးကျော့ကမူ ‘ဘရဂုဏ္ဏီ’ ဟုသာ စပ်ဆိုထား၏။ ဤသည်ကို စာမျက်နှာ ၂၄ တွင် ‘ဘရဝုဏ္ဏီ’ ဟု ရေးထားရာ ပထမသော် ငင့် - ဘာဂျီးဘာလိမ့် ဟု ကျွန်ုပ်ပင် အူကြောင်ကြောင် ဖြစ်သွားသေး၏။ နောက်မှ ‘ဘရဝုဏ္ဏီ၊ ယုဂန်နန်း၊ ယုန်စန်းငယ်မှီ’ ဆိုမှ ‘ဘရဂုဏ္ဏီ’ ကို ပြောမှန်းသိရ၏။ ‘ဂ’ ကို ‘ဝ’ မှတ်ပြီး ရေးတာ ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။

 

နောက်တစ်ခု ငြိမ်းကျော်၏ တရားဦးနာရသူ အက်ဆေးတွင်လည်း စာမျက်နှာ ၁၁၉ ၌ ‘သုံးလူ့ရှင်ပင်၊ ကျွန်းထိပ်တင်’ မဟုတ်ပါ။ ‘သုံးလူ့ရှင်ပင်၊ ကျွန့်ထိပ်တင်’ ဖြစ်၏။ အကျွန့်ထိပ်ပေါ်တင်ထားရပါသော မြတ်စွာဘုရားဟု အဓိပ္ပာယ်ရ၏။ ထိုစာမျက်နှာ၌ပင် ‘ဥပကနှင့် စာပါအကြောင်းကို ဖတ်ရင်း ပြုံးရသည်။’ ဆိုသော စာကြောင်းကိုဖတ်ပြီး ကျွန်ုပ်မှာ ငါးသလောက်ပြုံး ပြုံးရ၏။ ထိုစာစီသော ကန်ကလေး ကန်မကလေးများသည် (အဲလေ ကောင်ကြီး၊ ကောင်မကြီး များလည်း ဖြစ်ချင်ဖြစ်ပါမည်။) ဥပကနှင့် မဆာဝါဇာတ်ကိုလည်း မဖတ်စဖူး။ ဥပက ဆိုလိုက်သည်နှင့် နောက်တွင် မဆာဝါ လာမည် ဆိုတာကို မြန်မာစာ ဖတ်ဖူးသူတိုင်း သိသည်။ ဘာမှ မှားစရာအကြောင်းမရှိ။ ဒိုးစ်ခ

 

သုမောင်၏ နတ်ဝတ်ပုဆိုး တိမ်မီးခိုး အက်ဆေး၊ စာမျက်နှာ ၁၆၂ တွင် ‘ရှင်မွေးလွန်း - မင်းနန္ဒာ’ ဟု စာလုံးပေါင်းထား၏။ ရှင်မွေးလွန်း ဆိုတော့ ဧကန္တ ကလေး ၂ ဒါဇင်လောက်မွေးထားသည့် မိန်းမ ဖြစ်ရမည်။ ဤသည်မှာလည်း လူအများ ပါးစပ်ဖျား၌ ပြောနေကြသည့်အတိုင်း ရေးထားတာ ဖြစ်၏။ ‘ရှင်မွေးလွန်း’ မဟုတ်၊ ‘ရှင်မွေ့နွန်း’ ဖြစ်၏။

 

 

ယခု ကျွန်တော် မြန်မာအက်ဆေး ၁၀၀ ကို ၁၄ - ၅ ပုဒ်၊ အပုဒ် ၂၀ လောက်သာ ဖတ်ရပါသေးသည်။ အချိန်အားရသရွေ့ လှန်ဖတ်၏။ သို့သော် အချိန်အားကလည်း ရှားလှသဖြင့် စိတ်ရှိတိုင်း မဖတ်နိုင်။

 

အက်ဆေးကောင်းကလေးများကို စုစည်းပေးသည့်အတွက် စိတ်ကူးချိုချိုကို ကျေးဇူးတင်ပါသည်။

အကျအပေါက်ကလေးများကို ခွင့်လွှတ်နိုင်ပါသည်။

နောင်ထုတ်ဝေမည့် စာအုပ်များတွင် အကျအပေါက်မပါလျင် ကောင်းလေစွ ဟု ဆန္ဒပြုမိပါသည်။

 

ကျေးဇူးတင်ပါသည်။

 

အေးငြိမ်း

၂၅ မတ်လ၊ ၂၀၂၅

ကိုယ့်တာဝန်ကိုယ် ယူခြင်းသည် ကမ္ဘာလောကကြီး သာယာလှပအောင် ကူညီရာရောက်သည် ဆိုခြင်းအကြောင်း

ဟိုတစ်နေ့က ကျွန်ုပ်တို့ စာသင်ခန်းများ၌ အမှိုက်ကျန်ခဲ့သည့်ကိစ္စ ပြောဖြစ်ကြ၏။

အများကြီးတော့ မဟုတ်ပါ။ တခန်း၌ သင်သည့်စားပွဲပေါ်၌ တစ်သျှူးကျန်ခဲ့၏။

ကျွန်ုပ်အခန်း၌မူ အတော်ဆိုးပါသည်။ သွားကြားထိုးထားသည့် အတံလေး (dental floss) ကျန်ခဲ့ခြင်းဖြစ်၏။

တစ်သျှူးဟူသည် နှာခေါင်းနှင့်ပါးစပ်က ထွက်လာသည့် အရည်များကို သုတ်ထားတာဖြစ်၍ ညစ်ပတ်မည်။ မည်သူ ကိုင်ချင်ပါမည်နည်း။

သွားကြားထိုးတံဟူသည် သွားကြားထဲကို ထိုးထားသည့် အတံဖြစ်၍ ဒက်ဖနိတ်လီး ညစ်ပတ်မည်။ မည်သူ ကိုင်ချင်ပါမည်နည်း။

 

 ဤသည်မှာ ကိုယ့်တာဝန်ကိုယ်ယူခြင်း အစ်ရှူး ဖြစ်သတည်း။

 

(စာသင်ပြီးသွားသည့်အခါ အခန်းကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်သူ ရှိ၏။ သူတို့ ဘယ်လိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်သလဲ မသိပါ။ အခန်းကတော့ တိုးပြီး သန့်ရှင်းမသွားပါ။ ထို့ကြောင့်သာပင် သွားကြားထိုးတံနှင့် တစ်သျှူးတို့ ကျန်ခဲ့ခြင်း မဟုတ်ပါလော။)

 

အသင်တို့သည် ကိုယ့်တာဝန်ကိုယ် ယူခြင်းဖြင့် ကမ္ဘာလောကကြီး သာယာလှပအောင် ကူညီကြပါကုန်လော့။

အကယ်၍သာ ကိုယ့်တာဝန်ကိုယ် ယူမည်ဆိုပါက မနေ့က ပြောခဲ့သည့် အာပုပ်စော်နံသည့်ကိစ္စလည်း တစ်ခါတည်း ဖြေရှင်းပြီးသား ဖြစ်သွားပါလိမ့်မည်။

 

တာဝန်ယူခြင်းသည် အတော်ကျယ်ပြန့်၏။

ကျွန်ုပ် အသက် ၁၄ နှစ်သားလောက်က မဂ္ဂဇင်းတစ်အုပ်ထဲ၌ “မဂျိုးကို ဘယ်လိုပြောရပါ့” ဟူသည့် ဝတ္ထုတိုတစ်ပုဒ် ဖတ်ခဲ့ရဖူးပါသည်။ မည်သူရေးမှန်း မမှတ်မိတော့ပါ။ ဝတ္ထုမှာ မိန်းမယူထားပြီး တာဝန်မယူသည့် ယောက်ျားတစ်ယောက် အကြောင်းဖြစ်မည် ထင်ပါသည်။ ဝတ္ထုကိုပင် ကောင်းကောင်း မမှတ်မိတော့သော်လည်း ထိုဝတ္ထုထဲ၌ပါသည့် စာကြောင်း လေးတစ်ကြောင်းကိုမူ အနှစ် ၅၀ လောက်ကြာသည့်တိုင် ရင်ထဲ စွဲကျန်နေပါသေးသည်။

“ယောက်ျားဆိုတာ လုပ်ပြီးရင် ကိုယ့်တာဝန်ကိုယ် ယူတတ်ရတယ်ကွ” ဟူသော စကား ဖြစ်၏။ ကျွန်တော်မမှားဘူး ဆိုလျင် ညီဖြစ်သူက သူ့အစ်ကို ကို ပြောတာဖြစ်၏။

 

ကျွန်ုပ်ကမူ သားကို ယောက်ျားကောင်းတို့ လက္ခဏာ၌ တာဝန်ယူတတ်ခြင်းလည်း တစ်ခုအပါအဝင်ဖြစ်ကြောင်း အမြဲ ပြောပြလေ့ရှိ၏။ လမ်းသွားသည့်အခါ၊ အလ္လာပ သလ္လာပ ပြောသည့်အခါ၊ အကြောင်းတစ်ခုခု ရှိသည့်အခါ ကြုံလျင် ကြုံသလို ပြောပြ၏။ လူဖြစ်လာလျင် ကိုယ့်တာဝန်ကိုယ် ယူတတ်ရမည်။ ကိုယ့်ကြောင့် တခြားသူ ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုး မဖြစ်စေရ။ ကိုယ့်ကြောင့် တခြားသူ အနှောက်အယှက် မဖြစ်စေရ။

 

စားပြီးသားပန်းကန်များကို ကိုယ့်ဘာသာ (ချက်ချင်း) ဆေးခြင်း၊ ကိုယ်စားသောက်ထားသည့် နေရာကို ကိုယ့်ဘာသာ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ခြင်း၊ ကိုယ်တက်သွားသည့် အိမ်သာကို သေချာစွာ ရေလောင်းချ၊ ဆေးကြောခဲ့ခြင်း၊ အမှိုက်ကို ဟိုပစ် ဒီပစ် မပစ်ဘဲ အမှိုက်ပုံးထဲသို့သာ ပစ်ခြင်း၊ အပေါ့သွားသည့်အခါ ဆီးစက်များ ဟိုဟိုဒီဒီ မစင်စေဘဲ သေချာကျနစွာ ပန်းခြင်း (ရှေ့တိုးလျက် အနီးကပ်ပြီးပန်းပါ)၊ ပစ္စည်းများကို အသုံးပြုပြီးသည့်အခါ သူ့နေရာသူ နေရာတကျ ပြန်ထားခြင်း၊ AirCond, Water heater စသည်တို့ကို သုံးပြီး ကိုယ့်ဘာသာ ပြန်ပိတ်ခဲ့ခြင်း စသည်တို့သည် နေ့စဉ်လူနေမှုဘဝမှ ကိုယ့်တာဝန်ကိုယ် ယူခြင်းများ ဖြစ်၏။

 

ထို့ထက်ပိုအရေးကြီးသည်မှာ မိမိဘဝအတွက် တာဝန်ယူမှု ရှိတတ်ရခြင်း ဖြစ်၏။

မိဘများ၏ တာဝန်မှာ ကျောင်းထားပေးခြင်းဖြစ်၏။

သားသမီးများ၏ တာဝန်မှာ ကျောင်းတွင် သင်ကြားပေးသမျှ သေချာကျနစွာ လေ့လာ သင်ယူခြင်း ဖြစ်၏။

 

ကျောင်းသာတက်လာသည်၊ ဘာမှ သိမလာ တတ်မလာခဲ့ဆိုလျှင် အချိန်ကုန်ရကျိုး၊ ပိုက်ဆံကုန်ရကျိုး၊ ကျောင်းသွားရကျိုး နပ်ပါမည်လား။

ကျောင်းဆိုတာ မည်ကာမတ္တ သွားအချိန်ဖြုန်းနေရမည့် နေရာမဟုတ်။ ကျောင်းမှာ သိစရာ၊ မှတ်စရာ၊​ တတ်စရာတွေ အများကြီးရှိသည်။ ယူတတ်မည်ဆိုပါက လေ့လာစရာ သင်ယူစရာတွေ မကုန်နိုင်အောင်ရှိသည်။

ကျောင်းဆိုတာ စာတစ်ခုတည်း သင်ပေးတာမဟုတ်။ စာသင်တာကို အဓိကထားလျက် လူ့လောကမှာ နေနည်းထိုင်နည်း၊ လူတွေနှင့် ပေါင်းသင်းဆက်ဆံနည်း၊ ယဉ်ကျေးမှုဆိုတာ အဘယ်နည်း၊ လူတွေ၏ ဓလေ့ထုံးစံတွေက ဘာတွေ ဖြစ်သနည်း၊ အားလုံးပါသည်။

 

ငယ်စဉ်ဘဝတစ်လျှောက်လုံး ကျောင်း၌ အချိန်ကုန်စေခြင်းမှာ ဘာမှ လုပ်စရာမရှိ၍ ပြီးပြီးရောဆိုပြီး ပို့ထားခြင်းမဟုတ်။ လူကြီးတွေက အလုပ်လုပ်နေရသဖြင့် မအားလပ်သောကြောင့် ကျောင်းပို့ပြီး ခလေးထိန်း ထားခိုင်းခြင်းမဟုတ်။

အသက် ၁၈၊ ၂၀ ကျောင်းကထွက်ပြီး လူ့ဘဝထဲ စတင်ဝင်ရောက်လာသည့်အခါ လူ့လောကကို ဘယ်သို့ရင်ဆိုင်ရမည်၊ မိမိဘဝကို ဘယ်ကဲ့သို့ တည်ဆောက်ရမည်။ လူ့လောကကို ဘယ်လိုကောင်းကျိုးပြုရမည်၊ လူတကာက အော့ကြောလန် သူမဖြစ်အောင် ဘယ်လိုနေရမည်စသည် အားလုံးကို ကျောင်းမှာကတည်းက လေ့လာသင်ယူ၊​ လေ့ကျင့်သင်ကြား ပေးလိုက်ရမည်။ လေ့လာသင်ကြား လာခဲ့ကြရမည်။

 

ကျောင်းကထွက်လာပြီး များမကြာမီပင် အိမ်ထောင်ပြုကြတော့မည်။ အိမ်ထောင်ပြုသည့်အခါ လင်ဖြစ်စေ၊ မယားဖြစ်စေ အိမ်ထောင့်တာဝန်ကို ဒိုးတူဘောင်ဖက် ထမ်းရွက်ကြရမည်။ လင်သည်လည်း လင်အလျောက်၊ မယားသည်လည်း မယား အလျောက် တာဝန်ကျေပွန်ကြမှသာလျင် သာယာချမ်းမြေ့သော အိမ်ထောင်တစ်ခုကို တည်ဆောက်နိုင်မည်။

 

အိမ်ထောင်ပြုပြီဆို ကလေးကလည်း လိုချင်အုံးမည်။ ကလေးလိုချင်လျှင် ယူလို့ရပါသည်။ သို့သော် ကလေးယူပြီး ဒီအတိုင်း ပစ်ထားလို့မရ။ မိမိသားသမီးများကို လူတစ်လုံး သူတစ်လုံး ဖြစ်လာအောင် သားကောင်း သမီးကောင်း ကလေးများဖြစ်လာအောင် ပြုစုပျိုးထောင်ပေးဘို့ တာဝန်ရှိ၏။

 

ဤဒွန္နယာကြီးမှာ သားသမီးများ မွေးထားပြီး ငါ့လက်ကလွတ် ဗြွတ် လုပ်ထားသူတွေ အများကြီးရှိသည်။ ကျွန်ုပ် လက်တစ်ကမ်း၌ပင် ရှိပါသည်။ ကျွန်ုပ် လက်ကိုတံတွေးဆွတ်ကာ နားရွက်ကို အခုချက်ချင်း ဆွဲပြနိုင်ပါသည်။ ၎င်းတို့မှာ သားသမီးမွေးဘို့လောက်ပဲသိသည်။ ကိုယ့်သားသမီးကိုယ် ဘာတစ်ခုမှ တာဝန်မယူ။ အင်မတန် အံ့ဩစရာကောင်းသူများ ဖြစ်ပါပေ၏။

 

သားသမီးများကို လူတလုံးသူတလုံး ဖြစ်လာအောင် ပြုစုပျိုးထောင်ပေးဘို့ဆိုတာ သိပ် လွယ်ကူလှသည့် အလုပ်မဟုတ်။ သို့အတွက် ကိုယ့်သားသမီးများကို လူလားမြောက်အောင် ဘယ်လိုပြုစုပျိုးထောင်ရမည်ကို လေ့လာ သင်ယူထားသင့်၏။ ဤနေရာမှာ မိဘများ၏ အခန်းကဏ္ဍသည် အလွန်အရေးပါလှ၏။ အကယ်၍သာ မိမိ၏ မိဘများက မိမိကို စနစ်တကျ ပြုစုပျိုးထောင်ပေးပါမူ မိမိက မိဘများ၏ သွန်သင်ဆုံးမမှုများကို အတုယူ မှတ်သားလို့ ရ၏။

 

ဖြစ်ကတတ်ဆန်းနေ၊ ဖြစ်ကတတ်ဆန်းစား၊ ဘဝကို ကဖြဲကရုန်းနှင့် နေသွားသည့် မိဘများ၏ သားသမီးများကား အင်မတန်မှ ကံဆိုးသူများ ဖြစ်တော့၏။ ထိုသားသမီးတို့သည် အဘယ်ကဲ့သို့ မိဘတို့၏ ပြုစုပျိုးထောင်မှုကို အတုယူရ ပါမည်နည်း။ ထိုသားသမီးများ မိဘဖြစ်လာသည့်အခါ ၎င်းတို့မွေးထားသည့် သားသမီးများကို အဘယ်ကဲ့သို့ ပြုစုပျိုးထောင် ပေးပါမည်နည်း။

 

နောက်တစ်ခုမှာ မိမိအလုပ်အတွက် တာဝန်ယူခြင်း ဖြစ်၏။

သည်အလုပ်လုပ်ဖို့ ကိုယ့်ကို လခပေးထားသည့်အတွက် ခိုင်းသည်ဖြစ်စေ၊ မခိုင်းသည်ဖြစ်စေ သည်လခနှင့် ထိုက်တန်အောင် လုပ်ပေးဘို့မှာ ကိုယ့်တာဝန်ဖြစ်၏။ သည့်အတွက် ကိုယ်ဘာလုပ်ရမည်ဆိုတာ သိထားရမည်။ သိအောင် လေ့လာရမည်။ မလုပ်တတ်လျှင် လုပ်တတ်အောင် လေ့လာသင်ကြားရမည်။ ဤသည်မှာ ကိုယ့်တာဝန် ဖြစ်၏။

 

စိတ်ပျက်စရာကောင်းသည်မှာ တန်ရာတန်ကြေး ပေးထားပါလျက် ဖြစ်ကတတ်ဆန်း လုပ်ပေးသွားတတ်သူများ ဖြစ်၏။ ထိုကဲ့သို့သောသူများနှင့် ကြုံရသူများမှာ များစွာ စိတ်ညစ်ရ၏။

 

တစ်ခါက ကျွန်တော့် အဲယားကွန်း မအေးတော့၍ မိတ်ဆွေတစ်ယောက်ညွှန်းသည့် အဲယားကွန်းသမားကို ခေါ် ပြင်၏။ အဲယားကွန်းမှ ယူနစ်တစ်ခုကို ဖြုတ်ပြလျက် ဒါမကောင်းဘူး၊ လဲရမယ်ဆိုသဖြင့် လဲပေ့ါဗျာဟု လဲခိုင်းလိုက်၏။ ပစ္စည်းအသစ်တပ်ပြီးတော့လည်း မအေး။ နောက်ပြီးတော့ အာ - ဘာဖြစ်လို့ဆိုလား ထပ်လုပ်ပြန်၏။ ဒါလည်း မအေး။ ကျွန်ုပ်မှာ နေရင်းထိုင်ရင်း စင်းဒေါ်လာ ၅၀၀ ခန့် ကုန်သွား၏။

 

နောက် အင်တာနက်ကရှာပြီး ကန်ထရိုက်တာတစ်ယောက်ကို ခေါ်တော့ ငင့် - နင့်အဲယားကွန်းကြီးက ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှ အေးစရာအကြောင်းမရှိတော့ဘူး။ အသစ်လဲမှရမယ်။ အသစ်လဲချင်ရင် ဟောဒီမှာ ငါ့လိပ်စာ ဟု name card ပေးပြီး ပြန် သွား၏။

 

ကျွန်ုပ်မိတ်ဆွေ၏ အဲယားကွန်းသမားသည် သူမသိသည့်ကိစ္စကို မသိဘူး မပြောဘဲ ဟိုလုပ်ဒီလုပ်၊ စိတ်ထင်တာတွေ လျှောက်လုပ်၏။ အဲယားကွန်းမို့ တော်တော့သည်။ လူနာဆို မခက်ပါလား။ အဲလေ အဲသလို ပေါက်တတ်ကရတွေ လျှောက်လုပ်သည့် ဆရာဝန်များကြောင့် မသေသင့်ဘဲ သေကြရသည့် သတင်းများမှာလည်း မကြားချင်မှ အဆုံး။

 

မည်မျှတာဝန်မဲ့လိုက်ပါသနည်း။

 

တာဝန်ယူတတ်သူများချည်းသာဆိုလျှင် ဤကမ္ဘာလောကကြီး အတော့်ကို သာယာလှပါ သွားပေလိမ့်မည်။

အသင်သည် တာဝန်ယူတတ်သူဖြစ်ပါက နိုင်ငံ့သားကောင်းတစ်ယောက် ဖြစ်လာပါလိမ့်မည်။

 

မင်းကွန်းဆရာတော်ဘုရားကြီးကတော့ “တာဝန်သိသူမှာ တာဝန်ရှိပါတယ်” ဆို၏။

 

အသင်တို့သည် တာဝန်သိသူများ၊ တာဝန်ယူတတ်သူများ ဖြစ်ကြပါစေကုန်သတည်း။

 

ကျေးဇူးတင်ပါသည်။

 

အေးငြိမ်း

၂၃ မတ်လ၊ ၂၀၂၅

နေ့ခင်း ၃း၀၃ နာရီ